QJ MOTOR CAPPADOKIA 2025

Η ΑΠΟΚΟΣΜΗ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ

Οι συνθήκες ταξιδιού καθοδόν για Καππαδοκία; Μέση ωριαία ταχύτητα 80–85 χλμ., κατανάλωση 2,4–2,6lt/100 km, εκνευριστικό ψιλόβροχο (την πρώτη μέρα) και χαμηλότατες θερμοκρασίες (από –3C ως 6C)! Βεβαίως και γνώριζα πως ένα ταξίδι στην Καππαδοκία μέσα στο καταχείμωνο ήταν ταξίδι στην… εποχή των παγετώνων! Παρόλο αυτά, αποφάσισα να δοκιμάσω τις αντοχές μου στην “κατάψυξη”, έχοντας προετοιμαστεί ψυχολογικά αλλά και ενδυματολογικά.
Κάθε χιλιόμετρο που άφηνα πίσω μου, έμπαινα όλο και πιο βαθιά στην καρδιά της μικρασιατικής γης. Για ακόμα μια φορά οδοιπορούσα σ’ έναν τόπο ευλογημένο που αγαπήθηκε πολύ, τόσο από Έλληνες όσο και Τούρκους. Πάντα νιώθω εδώ ένα σφίξιμο στην καρδιά, μια θλίψη, μια πικρία. Όπως και τώρα.
Αργά το απόγευμα της δεύτερη μέρας του QJMOTOR CAPPADOKIA 2025, το απροβλημάτιστο scooter QJMOTOR ATR 125 αντίκριζε τους πανύψηλους κωνικούς μονόλιθους της καππαδοκικής γης. Ναι, το πάθος και η δύναμη της ψυχής είχαν νικήσει το διαβολεμένο κρύο και την μοναξιά του κράνους.

Με το υβριδικό scooter QJMOTOR ATR 125 σε ρόλο on–off μοτοσυκλέτας, αντίκρισα –εδώ στα βάθη της Ανατολίας– ένα τοπίο που θύμιζε άλλον πλανήτη. Ενώ παράλληλα, οδοιπόρησα σ’ έναν ευλογημένο τόπο ο οποίος με καταλύτη τη χριστιανική πίστη και τον ελληνικό πολιτισμό, αντιστάθηκε σθεναρά για αιώνες απέναντι σε διωγμούς και απίστους.
Στην κορυφή της ατζέντας μου έβαλα τα θαυμαστά καπρίτσια της τοπικής φύσης, που πρεσβεύουν ένα σκηνικό μοναδικό στο είδος του, τ’ οποίο με συγκλόνισε από την πρώτη κιόλας στιγμή. Το βλέμμα μου εγκλωβίστηκε σ’ ένα εκτεταμένο σεληνιακό τοπίο που σχηματίστηκε κατά τους προϊστορικούς χρόνους, όταν συγκρούστηκαν εδώ τα δυναμικότερα στοιχεία της φύσης (φωτιά, νερό, αέρας), για να διαμορφωθεί τελικά το εξωπραγματικό τοπίο που αντίκριζα.
Οδηγώντας το διασκεδαστικό QJMOTOR ATR 125 στα πέτρινα μονοπάτια της Καππαδοκίας (εδώ το ατίθασο scooter βρέθηκε κυριολεκτικά στο στοιχείο του), υποκλίθηκα μπροστά στο μεγαλείο της φύσης, που είχε μεγαλουργήσει με αστείρευτη έμπνευση και πάθος: ανάγλυφες πλαγιές σε πληθωρικούς σχηματισμούς και εκπληκτικές αποχρώσεις, πανύψηλοι κωνικοί μονόλιθοι, μεταξένιοι αμμόλοφοι, βράχοι με ψηλόλιγνα εντυπωσιακά σχήματα και απόκρημνα φαράγγια…
Όλα αυτά συνιστούσαν την υποβλητική γεωμορφολογία της Καππαδοκίας, που ακροβατούσε ανάμεσα στην τολμηρή φαντασία και την απτή πραγματικότητα. Και μετά το πέτρινο σκηνικό της Καππαδοκίας, σειρά είχε μετά η Καππαδοκία της χριστιανοσύνης και του ελληνισμού.

Η ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ & ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗΣ

Μετά τα αρχιτεκτονήματα της φύσης, το αεικίνητο QJMOTOR ATR 125 με ξενάγησε στους οικισμούς Urgup (Προκόπι), Mustafapasa (Σινασός), Goreme (Κόραμα), Cavusin (Κοντεσάνη), Avanos (Άβανος), Derinkuyu (Μαλακοπή) και Uchisar, όπου κατέγραψα με θλίψη τα εμφανή σημάδια και τις μνήμες του άλλοτε ακμάζοντος ελληνικού στοιχείου. Με τις ανταλλαγές πληθυσμών που επέβαλε η συνθήκη της Λωζάνης (1923), ο ελληνισμός που υπήρχε εδώ από τα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου δυστυχώς ξεριζώθηκε, τερματίζοντας για πάντα την μακραίωνη παρουσία του στην περιοχή της Καππαδοκίας…
Νεοκλασικές κατοικίες με ελληνικά οικόσημα και επιγραφές, επιβλητικά αρχοντικά, ορθόδοξες χριστιανικές εκκλησίες και βανδαλισμένες αγιογραφίες ήταν οι αδιάσειστες αποδείξεις πως ο τόπος εδώ αποτελούσε κάποτε μια από τις πολλές ελληνικές πατρίδες. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η Σινασός: εδώ επισκέφθηκα την εκκλησία Αγίου Κων/νου & Ελένης, ήπια καφέ στο κατάστημα GORGOLI (στη Σινασό είχαν εγκατασταθεί σε παλαιότερες εποχές μέλη της ελληνικής οικογένειας Γκοργκόλη) και δείπνησα στο εστιατόριο OLD GREEK HOUSE (στεγάζεται σε μια παραδοσιακή κατοικία που εγκατέλειψαν οι Έλληνες ιδιοκτήτες της το 1920)…

Σειρά είχε κατόπιν η Καππαδοκία της χριστιανοσύνης. Συνώνυμη της Χριστιανικής Ανατολής, η Καππαδοκία ανέδειξε τις ασκητικές μορφές των Μεγάλων Πατέρων της Ορθοδοξίας (Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος Νύσσης, Γρηγόριος Ναζιανζιανός), ενώ οι μοναχοί που εγκαταστάθηκαν από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια λάξευσαν στους εύπλαστους βράχους πάμπολλα μοναστικά κελιά, παρεκκλήσια και ναούς. Οι αγιογραφίες που αντίκρισα στις λαξευμένες εκκλησίες Emlali και Karanlik (Goreme Open Air Museum) ήταν εκπληκτικές, ενώ δεν παρέλειψα να επισκεφθώ τις δυο τεράστιες υπόγειες–τρωγλοδυτικές πολιτείες Kaymakli και Derinkuyu…
Το δίτροχο σεργιάνι στα πατρογονικά χώματα του μικρασιατικού ελληνισμού της Καππαδοκίας με το υβριδικό QJMOTOR ATR 125 είχε ολοκληρωθεί. Για μένα, ωστόσο, δεν ήταν ένα απλό ταξίδι αλλά ένα “προσκύνημα” σ’ έναν τόπο που μας τιμά αλλά και μας πονά ταυτόχρονα ως Έλληνες. Το οδοιπορικό QJMOTOR CAPPADOKIA 2025 αποτέλεσε μια συγκινησιακή συνάντησή μου με την διαχρονική Ιστορία, τη χριστιανική παράδοση και το ελληνικό πολιτισμικό παρελθόν της απόκοσμης καππαδοκικής γης.

ΑΠΟ ΤΗΝ ANTALYA ΣΤΟ ΠΑΛΛΕΥΚΟ PAMOUKKALE

H επιστροφή στις μικρασιατικές ακτές του Αιγαίου ξεκίνησε με το ακούραστο QJMOTOR ATR 125 να ταξιδεύει αρχικά στην διαδρομή Goreme – Aksaray – Konya – Antalya (498 χλμ.). Μέχρι την Konya, η ασφάλτινη λωρίδα ήταν ευθυτενής και ανιαρή, ενώ η μετέπειτα διαδρομή ως την Antalya διέσχιζε ένα καταπράσινο ορεινό τοπίο. Η κορύφωση της συγκεκριμένης διαδρομής έγινε σε υψόμετρο 1.548 μ. και η βουτιά του υδράργυρου κάτω από το μηδέν ήταν αναμενόμενη.
Η στάση στην αρχαία ελληνική πόλη Άσπενδο (46 χλμ. ανατολικά της Antalya) ήταν επιβεβλημένη, αφού ήθελα να επισκεφθώ το αρχαίο θέατρό της. Κτισμένο το 155 μ. Χ. (χωρητικότητας 7.000 θεατών), πρόκειται για ένα από τα καλύτερα διατηρημένα αρχαία ελληνικά θέατρα στο κόσμο. Καθισμένος στα μαρμάρινα καθίσματα του θεάτρου, θαύμαζα το μεγαλείο του ανυπέρβλητου μνημείου – πόσο θα ήθελα να παρακολουθούσα εδώ μια αρχαία ελληνική τραγωδία.

Στο κοσμοπολίτικο τουριστικό θέρετρο της Antalya περπάτησα στη παλαιά πόλη, γεύτηκα ένα σιροπιαστό κιουνεφέ και σχεδίασα την κατοπινή μικρασιατική πορεία μου μέχρι το λιμάνι Cesme. Αποχαιρετώντας την Antalya με προορισμό το πάλλευκο Pamoukkale (240 χλμ.), το QJMOTOR ATR 125 πήρε –κυριολεκτικά– τα βουνά! Το υβριδικό σκούτερ άρχισε να ρολάρει πάνω σε μια καταπράσινη ορεινή διαδρομή, ενώ η άγρια ομορφιά του τοπίου, σε συνδυασμό με το χιονισμένο σκηνικό που αντίκριζα σε πολλά σημεία, ήταν τα στοιχεία που με ενθουσίασαν. Απογείωση των αισθήσεων σε υψόμετρο 1.550 μ., με τον ηλεκτροκινητήρα του QJMOTOR ATR 125 (υβριδική τεχνολογία γαρ) να βοηθά στην ενίσχυση των επιδόσεων του κινητήρα, ιδιαίτερα στα ανηφορικά κομμάτια της διαδρομής.
Ξεκούραστη η άφιξή μου στο Pamoukkale, εκεί όπου μια ολόκληρη λοφοπλαγιά ήταν ντυμένη στα λευκά. Όχι με χιόνια, αλλά από την μακροχρόνια εναπόθεση των ασβεστούχων αλάτων που υπάρχουν στις θερμές ιαματικές πηγές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σχηματιστεί ένα πάλλευκο σκηνικό με μικρούς καταρράχτες και αβαθείς φυσικές δεξαμενές. Το Pamoukkale (γειτνιάζει με την αρχαία Ιεράπολις) με κράτησε “αιχμάλωτο” στην λευκή του αγκαλιά μέχρι την δύση του ηλίου.