QJ TRANS ASIA Δ΄ ΜΕΡΟΣ
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΞΕΚΙΝΑ
Στο Vladivostok παρέμεινα συνολικά 9 ημέρες για να παραλάβω την θαλασσοδαρμένη QJ SRT 800X από το Magadan και να την στείλω κατόπιν με τρένο στη Μόσχα. Στη ρωσική πρωτεύουσα θα έφτανε σε 11 μέρες περίπου, ενώ εγώ θα πήγαινα στη Μόσχα αεροπορικώς! Μετά, αναβάτης και μοτοσυκλέτα θα ταξιδεύαμεοδικώς για Ελλάδα, διατρέχοντας άλλα 4.000 χλμ. για την ουσιαστική ολοκλήρωση του QJ TRANS ASIA. Όπως καταλαβαίνετε, μια ολόκληρη επιχείρηση είχε στηθεί για να δρομολογηθεί η επιστροφή στα πάτρια εδάφη.
Περπάτησα αρκετά στο λατρεμένο μου Vladivostok, μια θελκτική και κοσμοπολίτικη παραθαλάσσια πολιτεία του Far East που έχει κερδίσει την καρδιά μου. Ο «Άρχοντας της Ανατολής» (όπως ετυμολογικά σημαίνει το Vladivostok) είναι η πρώτη ρωσική πόλη που βλέπει τον ήλιο και ο τελευταίος σταθμός του θρυλικού Υπερσιβηρικού σιδηροδρόμου. “Ανασαίνοντας” την αύρα του Ειρηνικού, το Vladivostok ζει κυριολεκτικά στα «άκρα» και δεν μοιάζει με καμία άλλη ρωσική πόλη.
Κι όπως ήταν αναμενόμενο, εδώ στη γενέτειρα του αείμνηστου ηθοποιού Yul Brynner, συναντήθηκα ξανά με τους καλούς μου φίλους (τον Vladimir, τον Dmitrii, τον Igor και την Dina) και το γλεντήσαμε δεόντως (όπως πέρυσι), με μπάρμπεκιου, άφθονη βότκα και κρύες μπύρες! Αυτές όμως ήταν και οι τελευταίες ευχάριστες αναμνήσεις που μου χάρισε το Vladivostok–αεροπορικό εισιτήριο στο χέρικαι αναχώρησημε ανάμεικτα συναισθήματα για την μακρινή Μόσχα.
Μετά το Vladivostok, ήρθε η ώρα της Μόσχας να με φιλοξενήσει μέχρι την άφιξη της QJ SRT 800X. Στις 11 μέρες που παρέμεινα στην αστική αγκαλιά της ρωσικής πρωτεύουσας, έλιωσα σόλες στους δρόμους μιας μητρόπολης τεράστιων διαστάσεων, η οποία συγκαταλέγεται σε μια από τις πιο πολύμορφες και δυναμικές πρωτεύουσες του κόσμου.
Κι όταν επιτέλους είδα το ξύλινο κουτί με την QJ SRT 800X να με περιμένει σε μια αποθήκη στα βορειοανατολικά προάστια της Μόσχα, η χαρά μου ήταν πραγματικά ανείπωτη! Γρήγορο unboxing, σύνδεση της μπαταρίας, μίζα και έτοιμος για αναχώρηση. Η οδική επιστροφή στην Ελλάδα μόλις ξεκινούσε, με την πόρτα εξόδου από την Ρωσία να απέχει 620 χλμ. – αυτή ήταν η απόσταση που με χώριζε από τα σύνορα της Λετονίας.
ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΛΕΤΟΝΙΑ, ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ& ΠΟΛΩΝΙΑ
Αποχαιρετώντας αξημέρωτα την Μόσχα, η QJ SRT 800X ξεκίνησε την επιστροφή μας στην Ελλάδα. Αν και με χώριζαν περίπου 3.500 χλμ. από τα πάτρια εδάφη, παραδόξως δεν είχα καταλήξει σ’ ένα οριστικό ταξιδιωτικό πλάνο – στο μυαλό μου “πάλευαν” πολλές επιθυμίες και σχέδια. Ωστόσο, αυτό που προείχε ήταν η έξοδός μου από την Ρωσία. Έτσι, μετά από 620 ανιαρά χιλιόμετρα στις πεδιάδες της Δυτικής Ρωσίας, σφράγισα το διαβατήριό μου και είπα το «bye bye Russia».
Η οδική αποστολή στη Λετονία ήταν αρκετά σύντομη (μόλις 180 χλμ.), ενώ την σκυτάλη πήρε κατόπιν η Λιθουανία, που μου συστήθηκε με την πόλη Kaunas. Κι εδώ, σχετικά λίγα ήταν τα χιλιόμετρα που οδήγησα – μόλις 300 χλμ.Σειρά είχε κατόπιν η Πολωνία – η πρωτεύουσα Βαρσοβία είχε την τιμητική της. Φυσικά, κατευθύνθηκα αμέσως στη περιοχή της παλαιάς πόλης, που στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε ισοπεδωθεί από τους Γερμανούς. Μετά το τέλος του πολέμου, όλα τα μεσαιωνικά και αναγεννησιακά αρχιτεκτονήματα της παλαιάς πόλης ξανακτίστηκαν σε πιστά αντίγραφα, αποτελώντας ένα ρεαλιστικό σκηνικό εποχής μου με καταγοήτευσε.
Και μετά την Πολωνία, τί; Υιοθετώντας τα σοφά λόγια ενός καλού φίλου: «Αν δεν έχεις περιπέτεια, την δημιουργείς εσύ», άφησα πίσω μου την Βαρσοβία και κατευθύνθηκα 320 χλμ. νοτιοανατολικά. Εκεί, ο δρόμος σταμάτησε μπροστά στην συνοριακή πόρτα της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ. Δίχως δεύτερη σκέψη την άνοιξα και μπήκα! Το σκυλί του πολέμου είναι εδώ!
ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Ως γνωστόν, η κατάσταση στην εμπόλεμη Ουκρανία κάθε άλλο πάρα για τουρισμό ενδείκνυται. Παρόλα αυτά, πήρα την παράτολμη απόφαση να διασχίσω την χώρα, μ’ ότι αυτό συνεπάγεται σε επικινδυνότητα. Ομολογώ πως με την μοτοσυκλέτα ένοιωθα σαν έναν εύκολο στόχο για εξόντωση από τα ρωσικά drones, ενώ την εύθραυστη ψυχολογία μου φρόντισε να “θρυμματίσει” ο Ουκρανικός συνοριοφύλακας, ο οποίος δεν μου ευχήθηκε καλό ταξίδι, αλλά καλή τύχη.
Δύο μέρες πριν την άφιξή μου στην Ουκρανία, η πόλη Lviv βομβαρδίστηκε από ρωσικούς πυραύλους με τραγικό απολογισμό 7 νεκρούς. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν διανυκτέρευσα στη Lviv, αλλά μετά από μια ολιγόωρη περιήγηση στο πολυσύχναστο κέντρο της πόλης αναχώρησα νοτιοανατολικά με προορισμό την Ρουμανία, οδηγώντας στη διαδρομή Lviv – Zolotsiv – Ternopol – Chernivtsi (420 χλμ.). Η δυτική και νοτιοδυτική Ουκρανία ήταν οι περιοχές με τον λιγότερο κίνδυνο (στατιστικά), χωρίς αυτό να σημαίνει πως ήμουν ασφαλής 100%, αφού τα ρωσικά κτυπήματα ήταν καθημερινά και απρόβλεπτα.
Πρόβλημα από έλλειψη καυσίμων δεν αντιμετώπισα καθοδόν. Όμως, σ’ ένα στρατιωτικό μπλόκο στη διαδρομή Lviv – Zolotsiv, η ρωσική βίζα στο διαβατήριό μου και η πολυήμερη παραμονή μου στην Ρωσία στάθηκαν η αιτία να με υποβάλλουν σε μια τρίωρη ανάκριση. Αφού μου αφαιρέθηκε το διαβατήριο, το κινητό και το laptop, οι Ουκρανοί στρατιώτες έψαξαν εξονυχιστικά τις φωτογραφίες, όλα τα έγγραφα και το προφίλ μου στα socialmedia (FB, INSTA). Κι αφού βεβαιώθηκαν πως μπροστά τους είχαν έναν ηλίθιο τουρίστα στην εμπόλεμη περιοχή, τότε μόνο μ’ άφησαν να συνεχίσω την πορεία μου.
ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Διασχίζοντας με την QJ SRT 800X την Ουκρανία, οι εικόνες καθημερινότητας που αποτύπωνε η ματιά μου με τίποτα δεν μαρτυρούσαν την εμπόλεμη κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα. Η ζωή κυλούσε ήρεμα και φυσιολογικά, μέχρι να ηχήσουν ξανά οι σειρήνες του πολέμου και οι ντόπιοι αναζητήσουν εσπευσμένα έναν ασφαλές καταφύγιο από τις ρωσικές βόμβες.
Αλλά κι εγώ έπρεπε να πάρω κάποια βασικά μέτρα προστασίας, όσον αφορά την διανυκτέρευσή μου εντός Ουκρανίας. Όλοι με συμβούλευσαν να αποφύγω την διανυκτέρευση στα μεγάλα αστικά κέντρα, καθώς αυτά αποτελούσαν τον κυριότερο στόχο των ρωσικών βομβαρδισμών. Γι’ αυτόν τον λόγο επέλεξα να κοιμηθώ σ’ ένα ταπεινό μοτέλ του δρόμου, παρέα με κάποιους ταλαίπωρους φορτηγατζήδες που περνούσαν τράνζιτ την Ουκρανία.
Την επομένη, καθοδόν για τα σύνορα της Ρουμανίας, έκανα μια σύντομη στάση στην πόλη Zolochiv για να επισκεφθώ το κάστρο της, ενώ στην κοντινή πόλη Ternopol περιπλανήθηκα στο υπαίθριο παζάρι, πάντα με τον φόβο να μην σημειωθεί κάποια πυραυλική επίθεση σ’ αυτό το πολυσύχναστο σημείο της πόλης – ευτυχώς, η τύχη ήταν με το μέρος μου.
Η έξοδος μου από την Ουκρανία πραγματοποιήθηκε στη συνοριακή έξοδο Siret. Και καθώς οι τροχοί της QJ SRT 800X άρχισαν να κυλούν στη Ρουμανία και το QJ TRANS ASIA έμπαινε γεωγραφικά στα Βαλκάνια, ατενίζοντας πίσω μου την Ουκρανία μονολογούσα μέσα από το κράνος: «Δεν φτιάχτηκε τελικά ο ρωσικός πύραυλος που θα με πετύχαινε…».
ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΦΙΝΑΛΕ (ΡΟΥΜΑΝΙΑ / ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ / ΕΛΛΑΔΑ)
Μετά την ριψοκίνδυνη και άκρως αγχωτική διάσχιση της εμπόλεμης Ουκρανίας, οι τροχοί της QJ SRT 800X άρχισαν να ρολάρουν στα γνώριμα μονοπάτια της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας. Διεκπεραιωτικά πλέον τα χιλιόμετρα στις δυο βαλκανικές χώρες, οι οποίες, μέσω της διαδρομής Siret – Bucuresti – Ruse – Sofia – Kulata ανέλαβαν να με φέρουν πιο κοντά στην Ελλάδα, πιο κοντά στο οριστικό φινάλε του δίτροχου διηπειρωτικού άθλου QJ TRANS ASIA.
Οι πρωτεύουσες Βουκουρέστι και Σόφια μού προσφέραν στέγη, ξεκούραση και χαλαρή ξενάγηση σε κάποια επιλεγμένα αξιοθέατά τους, ενώ με σύμμαχο έναν ηλιόλουστο καιρό, τα δίτροχα βήματά μου μοιραία με οδήγησαν κατόπιν και στο συνοριακό σταθμό του Προμαχώνα.
«Welcome to Hellas» λοιπόν, μετά από μια συναρπαστική ταξιδιωτική περιπέτεια στους δρόμους της πολυπολιτισμικής Ασίας. Μέσα σ’ έναν χρονικό ορίζοντα τριών μηνών, “εγκλωβισμένος” στη ταξιδιωτική δίνη του QJTRANSASIA, πλημμύρισα από ποικίλα και αντικρουόμενα συναισθήματα, αντιμετώπισα δύσκολες οδικές καταστάσεις, πολεμικές προκλήσεις και ακραίες καιρικές συνθήκες, βίωσα ζεστές ανθρώπινες συμπεριφορές, αποτύπωσα μοναδικές φυσικές ομορφιές και συνομίλησα –για πολλοστή φορά– με τον εαυτό μου.
Από την Kabul στο Magadan κι από το Πακιστάν στην Ουκρανία και στο Ιράν, το QJ TRANS ASIA αποδείχθηκε ένας μακρύς και απρόβλεπτος δρόμος στρωμένος με σπάνιες εμπειρίες ζωής, που με ώθησε να “ανοίξω” τον εαυτό μου με εμπιστοσύνη στο άγνωστο και να επιδιώξω την απρόσκοπτη αιώρησή μου προς την ελευθέρια.
