QJ TRANS ASIA
Γ΄ΜΕΡΟΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΑΧΑΝΕΣ ΚΑΖΑΚΣΤΑΝ ΣΤΗ ΣΙΒΗΡΙΑ
Το Καζακστάν θα λειτουργούσε ως ο οδικός“διάδρομος” για να μεταβώ από την γεωγραφική περιοχή της Κεντρικής Ασίας στην Σιβηρία. Σε αυτή την τεράστια, περίκλειστη κεντροασιατική χώρα, το QJ TRANS ASIA είχε να διατρέξει περί τα 2.250 χλμ., περνώντας από τις πόλεις Shymkent, Karagandi, Astana&Petropavlosk. Μετά από μια ώρα συνοριακής ταλαιπωρίας, σφραγίδα εισόδου στο διαβατήριο, έκδοση ασφαλιστικής κάλυψης της QJSRT 800X και ξεκινάμε…
Πορεία μέσα στο απόλυτο τίποτα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η συντριπτική πλειοψηφία των χιλιομέτρων που βίωσα τις αμέσως επόμενες μέρες, ενώ ένα εκνευριστικά επίπεδο τοπίο ερήμου με ελάχιστα αστικά σημεία αναφοράς “στοίχειωναν” καθοδόν τον αμφιβληστροειδή μου. Ευτυχώς που επέλεξα να γνωρίσω την μοντέρνα πρωτεύουσα Astanaκι έτσι κατάφερα να συλλέξω κάποιες ενδιαφέρουσες εμπειρίες και αναμνήσεις από την παρουσία μου στο αχανές Καζακστάν.
Ωστόσο, ότι καλό είχα “κτίσει” μέσα μου για αυτήν την χώρα, φρόντισαν να το γκρεμίσουν με τον πιο απαίσιο τρόπο δυο αστυνομικοί. Με την πρόφαση μιας υποτιθέμενης παράβασης (το γνωστό κόλπο), μού απέσπασαν 50$ προκειμένου να μου επιστρέψουν πίσω το διαβατήριο και το δίπλωμα οδήγησης! Και το ωραίο; Ο ένας ήθελε σώνει και καλά να μου πάρει την actioncamera,γιατί νόμιζε ότι τον είχα βιντεοσκοπήσει την ώρα της δωροδοκίας. Πάλεψα πολύ για να την σώσω, εντέλει τα κατάφερα. Αι σιχτίρ Καζακστάν.
Με την είσοδό μου στην Σιβηρία, το QJ TRANS ASIA μπήκε στην τελική του ευθεία. Και τι ευθεία! Περίπου 7.000 χλμ. με χώριζαν από τις ακτές του Ειρηνικού ωκεανού, ενώ οι τροχούς της QJ SRT 800X θα κυλούσαν πλέον πάνω στην τροχιά του θρυλικού Υπερσιβηρικού.
Πρώτη στάση στην πόλη Omsk, που σε αλλοτινές εποχές υπήρξε τόπος εξορίας για χιλιάδες αντικαθεστωτικούς – συμπεριλαμβανομένου και του Ρώσου συγγραφέα Ντοστογιέφσκι. Αρχική μου μέριμνα στην ατμοσφαιρική Omsk του ποταμού Irtis ήταν η αγορά συναλλάγματος (ρούβλια) από τράπεζα, αφού οι πιστωτικές κάρτες δεν δούλευαν λόγω των δυτικών κυρώσεων.
ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟΝ ΥΠΕΡΣΙΒΗΡΙΚΟ (NOVOSIBIRSK – IRKUTSK)
Και μετά την Omsk, η ευθυτενής ρότα του Υπερσιβηρικού με οδήγησε στην πόλη Novosibirsk (640 χλμ.). Εδώ, ο τοπικός αντιπρόσωπος της QJ RUSSIA φρόντισε για το σέρβις της μοτοσυκλέτας, η οποία είχε συμπληρώσει 11.200 απροβλημάτιστα χιλιόμετρα από την Ελλάδα! Το συγκεκριμένο σέρβις έγινε κατόπιν συνεννόησης της QJ GREECE με την κεντρική διεύθυνση της QJ στην Κίνα, η οποία είχε υπό την επίβλεψή της το project “QJ TRANS ASIA”.
Στο εξονυχιστικό σέρβις που πραγματοποιήθηκε από τους έμπειρους μηχανικούς της QJMOTOR, αλλάχτηκαν λάδια, φίλτρο λαδιού, φίλτρο αέρος, μπουζί, τακάκια πίσω φρένου, αλυσίδα (είχε συμπληρώσει συνολικά 26.000 χλμ.) και ελαστικά. Και αφού γιορτάσαμε με άφθονη βότκα την ολοκλήρωση του σέρβις, οι άνθρωποι της QJ RUSSIA με αποχαιρέτησαν, ευχόμενοι ολόθερμα καλό ταξίδι στην Mother Russia.
Περίπου 1.800 χλμ. χώριζαν την Novosibirsk από την πόλη Irkutsk, τον τελικό προορισμό του μυθιστορηματικού ήρωα Μιχαήλ Στρογγόφ. Αυτή η διαδρομή αποτελούσε την επόμενη ταξιδιωτική αποστολή της QJ SRT 800X στον γεωγραφικό χώρο της Κεντρικής Σιβηρίας. Η κόκκινη γραμμή του χάρτη περνούσε από τις πόλεις Kemerovo –Krasnoyarsk – Kansk – Irkutsk, ενώ υπολόγιζα να προσεγγίσω τις γειτονιές της Irkutsk σε περίπου 3 ημέρες.
Με ανεβασμένη ψυχολογία και ετοιμοπόλεμη την QJ SRT 800X από το σέρβις που προηγήθηκε, πάτησα μίζα και ξεκίνησα! Τα κύρια χαρακτηριστικά των δύο πρώτων ημερών ήταν οι άστατες καιρικές συνθήκες (ισχυροί άνεμοι, καταιγίδες) και η τρομερή κίνηση οχημάτων πάνω στον Υπερσιβηρικό – μιλάμε για αμέτρητες νταλίκες. Βίωσα μια κατάσταση ιδιαίτερα κουραστική και επικίνδυνη που δεν συγχωρούσε χαλαρότητα ή λάθη.
Πάμπολλες οι παρακάμψεις που έκανα σε τοπικούς οικισμούς της διαδρομής, ενώ αμφότερες οι διανυκτερεύσεις που πραγματοποίησα έγιναν σε μοτέλ του Υπερσιβηρικού. Αναφορικά με τις εξυπηρετήσεις καθοδόν (ύπνος, φαγητό, καύσιμα), η κατάσταση στον Υπερσιβηρικό ήταν αρκετά οργανωμένη. Πιο συγκεκριμένα, βενζίνη 92 & 95 οκτανίων διέθεταν όλα τα πρατήρια καυσίμων (η τιμή της βενζίνης κυμαινόταν από 0,60 – 0,65 Euro/lt) και οι τιμές στα μοτέλ ξεκινούσαν από 10 Euro το δωμάτιο (σε αυτή την τιμή ήταν με κοινόχρηστη τουαλέτα). Κι όταν αντίκριζα τα πρώτα σπίτια της πόλης Irkutsk, τα συνολικά χιλιόμετρα του QJ TRANS ASIA είχαν αισίως φτάσει τα 13.000 χλμ., ενώ εγώ δυστυχώς παρουσίαζα έντονα συμπτώματα γαστρεντερίτιδας.
IRKUTSK, ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΤΗΣ ΣΙΒΗΡΙΑΣ
Ήμουν μικρό παιδί όταν πρωτο-διάβαζα για την πόλη Irkutsk της παγωμένης Σιβηρίας. Κι αυτό χάρη στον συγγραφέα Ιούλιο Βερν, αφού η πολιτεία του ποταμού Angara αποτελούσε τον απώτατο προορισμό της ριψοκίνδυνης αποστολής του μυθιστορηματικού ήρωα Μιχαήλ Στρογγόφ. Με τα μάτια της φαντασίας μου, είχα ακολουθήσει κι εγώ τον Μιχαήλ Στρογγόφ στη ριψοκίνδυνη αποστολή του στα βάθη της Σιβηρίας.
Πέντε δεκαετίες αργότερα, η άφιξή μου με την QJ SRT 800X στο επονομαζόμενο “Παρίσι της Σιβηρίας” αποτέλεσε μια ταξιδιωτική πραγματικότητα για τον καταβεβλημένο –από έντονα συμπτώματα γαστρεντερίτιδας– δίτροχο οδοιπόρο του QJ TRANS ASIA.
Αν κι ήμουν σκέτο ράκος, βρήκα το σθένος να ανέβω στην μοτοσυκλέτα και με απεριόριστη λαχτάρα περιηγήθηκα στους βαθύσκιωτους δρόμους της κομψής και άκρως ερωτεύσιμης Irkutsk. Τα αρχιτεκτονικά αξιοθέατα της πόλης ήταν κυρίως του 19ου αιώνα και συνιστούσαν το πνευματικό και πολιτιστικό “φορτίο” που μετέφεραν στην πόλη οι στρατιωτικοί–πραξικοπηματίες και όλοι όσοι συμμετείχαν (ευγενείς, καλλιτέχνες, κ.ά.) στην αποτυχημένη προσπάθεια ανατροπής του Τσάρου τον Δεκέμβριο του 1825.
Το τρίτο (και τελευταίο) βράδυ με βρήκε να περπατώ χαλαρά δίπλα στις όχθες του ποταμού Angara. Ναι, το “Παρίσι της Σιβηρίας” έμοιαζε να παρασύρεται σ’ ένα γλυκό ύπνο από το υδάτινο νανούρισμα του Angara, ο οποίος κυλούσε τα ήρεμα νερά του μέσα από τα αστικά όρια της ρομαντικής Irkutsk! Μιχαήλ Στρογγόφ, σε ευχαριστώ.
ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣΙΒΗΡΙΑ (ULANUDE – NEVER)
Έχοντας αναρρώσει σε μεγάλο βαθμό από την γαστρεντερίτιδα, ανέβηκα στην σέλα της μοτοσυκλέτας και η πορεία του QJ TRANS ASIA κόντρα στον ήλιο της Σιβηρίας συνεχίστηκε. Μετά την Irkutsk, η απροβλημάτιστη QJ SRT 800X κλήθηκε να ακολουθήσει τις υποδείξεις του GPS και κύλησε τους τροχούς της πάνω στη διαδρομή Irkutsk–Ulan Ude–Chita–Never (2.050 χλμ.). Ύψιστο σημείο αναφοράς της συγκεκριμένης διαδρομής αποτέλεσε η ενατένιση της λίμνης Βαϊκάλης, αφού καθοδόν για την πόλη Ulan Ude, ο Υπερσιβηρικός ακολουθούσε τις δυτικές και νότιες ακτές του γαλάζιου διαμαντιού της Σιβηρίας.Οι όχθες της Βαϊκάλης απέχουν μόλις 60 χλμ. νοτιοανατολικά του Irkutsk. Το «Γαλάζιο μάτι της Σιβηρίας», όπως ονομάζουν χαϊδευτικά οι ντόπιοι την Βαϊκάλη, είναι η βαθύτερη (1.642 μ.) και αρχαιότερη λίμνη του κόσμου – η ηλικία της χρονολογείται στα 25.000.000 έτη!
Στην Ulan Udeβρίσκεται η μεγαλύτερη προτομή του Λένιν παγκοσμίως και με καρτερούσε να φωτογραφηθώ μπροστά της μαζί με την QJ SRT 800X. Επίσης, αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση στην Ulan Ude ήταν το γεγονός πως η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων είχαν έντονα μογγολικά ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά (ανήκαν στη φυλή Baruit). Δικαιολογημένα λοιπόν νόμιζα πως βρισκόμουν στη γειτονική Μογγολία.
Για τα επόμενα 1.570 χλμ. (από την Ulan Ude ως την κωμόπολη Never) διέσχισα την πιο αραιοκατοικημένη και ανόθευτη περιοχή του Υπερσιβηρικού – μ’ ότι αυτό συνεπάγεται σε ανεφοδιασμό καυσίμων και ανεύρεση καταλύματος. Τελικά δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα (βενζινάδικα κάθε 40–50 χλμ. & διανυκτερεύσεις σε μοτέλ του δρόμου).
Προσεγγίζοντας την Never ο συνολικός χιλιομετρητής του ταξιδιού ακουμπούσε πλέον τα 15.650 χλμ. Εδώ αποχαιρέτησα τον Υπερσιβηρικό και στρίβοντας το τιμόνι της μοτοσυκλέτας αριστερά (βόρεια) ξεκίνησα να οδηγώ στον οδικό άξονα Lena Hwy, με προορισμό την πόλη Yakutsk (1.157 χλμ.).
ΣΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΤΟΥ ΕΙΡΗΝΙΚΟΥ (YAKUTSK–MAGADAN)
Οδηγώντας στον Lena Hwy (Never–Yakutsk), ένα νεότευκτο ασφαλτόδρομο μήκους 1.157 χλμ., και με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση στην κωμόπολη Aldin, προσέγγισα την πόλη Yakutsk, που απλωνόταν στις δυτικές όχθες του ποταμού Lena – χρειάστηκε να διαπλεύσω τον Lena μ’ ένα πλοιάριο.
Μπορεί τον χειμώνα ο υδράργυρος στην Yakutsk να “κατρακυλά” στους –60 C, ένας ζωογόνος ήλιος (24 C) με ξενάγησε στα λίγα αξιοθέατα της πόλης (Kingdom of Permafrost, Μουσείο Μαμούθ), η οποία χρωστά την ύπαρξή της στα τεράστια κοιτάσματα διαμαντιών της περιοχής.
Τελευταίο ετάπ του QJ TRANS ASIA η διαδρομή Yakutsk–Magadan (1.850 χλμ.). Στις ακτές του Ειρηνικού θα με οδηγούσε ο οδικός άξονας Kolyma Hwy (Road of Bones), ο οποίος είχε ασφάλτινα (360 χλμ.) και βατά χωμάτινα (1.490 χλμ.) κομμάτια – τα τελευταία χρόνια η κατάσταση του δρόμου βελτιώνεται συνεχώς.
Η τύχη ήταν με το μέρος μου και δεν έβρεξε τις 4 ημέρες που ταξίδεψα στον Kolyma Hwy. Δύσκολες στιγμές αποτέλεσαν οι δυο πτώσεις που είχα και η πολύωρη αναμονή για την αποκατάσταση μιας γέφυρας, ενώ δεν αντιμετώπισα πρόβλημα στον ανεφοδιασμό καυσίμων και στις διανυκτερεύσεις (έβρισκα κάθε 200–300 χλμ.).
Φτάνοντας στην Magadan, το κοντέρ έδειξε συνολικά 18.760 χλμ. – μετά από 64 ημέρες ταξιδιού, ο δίτροχος διηπειρωτικός μαραθώνιος είχε ολοκληρωθεί. Το ίδιο βράδυ της άφιξής μου μόλις πρόλαβα να πακετάρω και να φορτώσω την QJ SRT 800X στο εβδομαδιαίο εμπορικό πλοίο για Vladivostok, ενώ το επόμενο απόγευμα (αφού όλο το πρωινό περιηγήθηκα μ’ ένα ταξί στο Magadan)αναχώρησα αεροπορικώς για την πόλη Vladivostok, προκειμένου να παραλάβω –σε 8 ημέρες– την μοτοσυκλέτα και να δρομολογήσω την επιστροφή για Ελλάδα.
Κι όσον αφορά τα σημαντικότερα αξιοθέατα του Magadan των 95.000 κατοίκων (μια πόλη που έχει ως κύριες οικονομικές δραστηριότητες την αλιεία και την εξόρυξη χρυσού), ήταν ο Καθεδρικός ναός και η τεράστια πέτρινη μάσκα–μνημείο “Mask of Sorrow”, αφιερωμένη στα χιλιάδες θύματα του σταλινισμού.
