Σύμφωνα με τα επιτελικά σχέδια του SYM SIBERIA, τρείς χώρες θα άνοιγαν τα σύνορά τους για να με υποδεχτούν (Τουρκία, Γεωργία και Ρωσία/Σιβηρία),στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής θα οδηγούσα πάνω στην τροχιά του Υπερσιβηρικού δρόμου και τελικός προορισμός μου αποτελούσαν οι ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού, και συγκεκριμένα η πόλη–λιμάνι Vladivostok της Ανατολικής Σιβηρίας–εκεί υπολόγιζα να φτάσω σε 35 ημέρες. Από το Vladivostok, η λευκή μοτοσυκλέτα θα επέστρεφε κατόπιν με τραίνο στη Μόσχα και εν συνεχεία θα την οδηγούσα πίσω στην Ελλάδα. Όλα αυτά σε θεωρητική βάση…
Ας πάμε τώρα στα πρακτικά ζητήματα, ξεκινώντας από την μοτοσυκλέτα που θα ανεχόταν τα ταξιδιωτικά μου βίτσια. Η λευκή SYM ΝΗ-Τ 300 ήταν καινούρια (ευγενική χορηγία της ΓΚΟΡΓΚΟΛΗΣ Α.Ε.), γι’ αυτό χρειάστηκε να την στρώσω και να πραγματοποιήσω το σέρβις των πρώτων 1.000 χλμ.Παράλληλα, προχώρησα σε κάποιες απαραίτητες μικρο–επεμβάσεις για να γίνει πιο «ετοιμοπόλεμη»: α) ο Δημήτρης Λυγνός (κατάστημα Wheelcity) μού τοποθέτησε ένα ζευγάρι ελαστικών DUNLOP TRAILMAX, ιδανικά για τους κακοτράχαλους δρόμους της Σιβηρίας, β) ο Παύλος Κασίμης (KASIMIS RACING) κατασκεύασε και προσάρμοσε δυο βάσεις για την στήριξη των σαμαριών και γ) το κατάστημα MOTOMARKET μερίμνησε για την τοποθέτηση μιας πίσω βαλίτσας (με την βάση της), ενός tankbag και μιας βάσης GPS.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ’
Το ακτοπλοϊκό δρομολόγιο Πειραιάς–Χίος–Τσεσμέ αποτέλεσε τον Δούρειο Ίππο για την είσοδό μου στην Τουρκία. Η τουρκική αποστολή της λευκής SYM ΝΗ-Τ 300 μετρούσε 1.600 χλμ., με την διαδρομή του SYM SIBERIA να ενώνει τις πόλεις Cesme–Afyon–Ankara–Samsun–Trabzon–Hope και να τερματίζει στη συνοριακή γραμμή της Γεωργίας.Από σύνορα σε σύνορα, χρειάστηκα μόλις δυόμιση μέρες για να “ξεπετάξω”την Τουρκία! Μετά τις σύντομες συνοριακές διατυπώσεις, η Γεωργία ανέλαβε να φιλοξενήσει τους τροχούς της SYM ΝΗ-Τ 300 για τα επόμενα 580 χλμ. του ταξιδιού.
Η πανέμορφη χώρα του Καυκάσου μού σύστησε την παραθαλάσσια πόλη Batumi (η αρχαία Κολχίδα της Μήδειας και των Αργοναυτών) και την Mtskheta, μια από τις αρχαιότερες πόλεις της Γεωργίας (θεωρείται το σημαντικότερο θρησκευτικό κέντρο της χώρας). Το κερασάκι στην (γεωργιανή) τούρτα αποδείχθηκε η υπέροχη διαδρομή του Στρατιωτικού Δρόμου (Military Road), που σκαρφάλωνε στην ορεινή κορμοστασιά του Καυκάσου. Ήταν μια διαδρομή–αποκάλυψη, η οποία κορυφώθηκε στο πέρασμα Kazbegi (2.395 m) και με οδήγησε κατόπιν στα σύνορα της Ρωσίας.
Χρειάστηκα 4 ώρες για να ξεμπερδέψω με τις συνοριακές διαδικασίες και να πατήσω ρωσικό έδαφος. Μεγάλα–και απρόβλεπτα–αγκάθια αποδείχτηκαν η ιρακινή και η συριακή βίζα που είχα στο διαβατήριο! Αυτός ήταν ο λόγος που υποβλήθηκα σε εξονυχιστική ανάκριση, την οποία μ’ έβαλαν καιυπέγραψα! Με την ρωσο-ουκρανική πολεμική σύγκρουση να συνεχίζεται, ήταν αναμενόμενοςο έλεγχος και η καχυποψία σχετικά με την παρουσία μου σεχώρες όπου εξακολουθούν να δρουν μαχητές του ISIS!
Οι πόλεις Grozny, Astrakhan, Volgograd και Saratovπαρεμβλήθηκαν στη διαδρομή των πρώτων 1.400 ρωσικών χιλιομέτρων. Στη πρωτεύουσα της Τσετσενίας Grozny, όπου πραγματοποίησα την πρώτη ρωσική διανυκτέρευση, μερίμνησα για την αγορά συναλλάγματος (ρούβλια) από κρατική τράπεζα αφού οι πιστωτικές κάρτες μου δεν λειτουργούσαν εξαιτίας των Δυτικών κυρώσεων.
Την επομένη οδήγησα ως την Astrakhan που απλώνεται στις εκβολές του Βόλγα και “βλέπει”στην Κασπία Θάλασσα,ενώ στοιστορικόVolgograd (πρώην Στάλινγκραντ) των 1.000.000 νεκρών υπερασπιστών, έφτασα με καταγεγραμμένα 3.400 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού.
Εδώ, στην Πόλη των ηρώων, αντίκρισα με δέος το τεραστίων διαστάσεων άγαλμα The Motherland Calls και συλλογίστηκα συγκλονισμένος τον παραλογισμό του πολέμου!
ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗ ΣΙΒΗΡΙΑ
Με την ηλεκτρονική πυξίδα στραμμένη βορειοανατολικά, συνεχίστηκεη πορεία μου στις επίπεδες εκτάσεις της Ανατολικής Ρωσίας. Επόμενα αστικά κέντρα που συνάντησα πάνω στη διαδρομή του SYM SIBERIA ήταν οι πόλεις Syrzan, Samara και Ufa, ενώ η ακούραστη SYM NH-T 300 είχε καταγράψει 4.000 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού όταν έβαζε ρόδαστο Υπερσιβηρικό Δρόμο (Moscow–Vladivostok). Πλέον, ο θρυλικός Υπερσιβηρικός θα αναλάμβανε να φιλοξενήσει την πορεία μου μέχρι σχεδόν το τέλος του ταξιδιού. Όλα ευθεία τώρα, δεν στρίβω πουθενά!
Αναφορικά με τις εξυπηρετήσεις (ύπνος, φαγητό, καύσιμα) των ταξιδιωτώνστους εθνικούς άξονες της Ρωσίας, δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα. Όλα τα πρατήρια καυσίμων διέθεταν βενζίνη 92 &95 οκτανίων (0.70Euro/lt.), οι τιμές στα μοτέλ ξεκινούσαν από 10 Euro το δωμάτιο (σε αυτή την τιμή ήταν με κοινόχρηστη τουαλέτα) και η κατάσταση του οδικού δικτύου ήταν ικανοποιητική.
Μετά την πόλη Ufaαποχαιρέτησα την πολυκοσμία και την μονοτονία των ρωσικών πεδιάδων και βρέθηκα να οδηγώ για 150 χλμ. μέσα στο καταπράσινο τοπίο των Ουραλίων, τα οποίαεκτελούν χρέη γεωγραφικών συνόρων Ρωσίας και Σιβηρία, Ευρώπης και Ασία. Ήταν μια πανέμορφη ορεινή διαδρομή που με υποχρέωσε σε πολλές στάσεις για να την απαθανατίσω με άπειρα φωτογραφικά κλικ.
Η πρώτη “πινέζα” στον απέραντο χάρτη της Σιβηρίας αντιστοιχούσε στη πόληOmsk. Η Omsk, πουστο παρελθόν υπήρξε τόπος εξορίας για χιλιάδες αντικαθεστωτικούς (συμπεριλαμβανομένου και του Ρώσου συγγραφέα Ντοστογιέφσκι), με ενθουσίασεχάρη στα καλαίσθητα κτίσματα του 18ου–19ου αιώνα που κοσμούσαν το κέντρο της. Ο Καθεδρικός ναός, το Πολιτιστικό κέντρο και το Εθνικό Θέατρο ήταν τα κυριότερα σημεία ενδιαφέροντος στη βόλτα γνωριμίας με την Omsk, η οποία θεμελιώθηκε στις όχθες του ποταμού Irtis το 1710 και σήμερα στεγάζει περίπου 1.700.000 κατοίκους.
Στην Omsk είχε έρθει η ώρα να αλλάξω λάδια στην SYM NH-T 300– μετά από 6.000 χλμ. έπρεπε να την “κεράσω” καινούρια λάδια. Παρέα με τον Oleg, έναν Ρώσο σύντροχο που είχα γνωρίσει,βρέθηκα σ’ ένα συνεργείο μοτοσυκλετών της πόλης, εκεί όπου άλλαξα λάδια στην SYM NH-T 300 καιο Oleg έβαλε καινούρια λάστιχα στην μοτοσυκλέτα του (YAMAHA SUPER TENERE 1200). Έτσι, με καινούρια λάδια στο μοτέρ και ηθικό ακμαιότατο, μοτοσυκλέτα και αναβάτης ήμασταν έτοιμοι για αναχώρηση. Η αχανής Σιβηρία μάς καρτερούσε!
ΕΛΛΑΔΑ, ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΟΥ…
Οι πόλεις Novosibirsk, Kemerovo, Krasnoyarsk, Kansk και Irkutskαποτελούσαν τους επόμενους αστικούς προορισμούς του SYM SIBERIA. Περίπου 2.500 χλμ. χώριζαν την Omskαπό τοIrkutsk και το χρονικό διάστημα που υπολόγιζα για να προσεγγίσω τον τελικό προορισμό του μυθιστορηματικού ήρωα Μιχαήλ Στρογγόφ ήταν 4 ημέρες– κάθε μέρα κι αλλού!Μόλις τέσσερεις ημέρες, που αποδείχθηκαν όμωςμια δυνατή δοκιμασία για τις αντοχές του οδηγού και της λευκής μοτοσυκλέτας. Πολύωρεςκαταρρακτώδεις βροχές, απρόβλεπτο κρύο (8 C), ταλαιπωρημένη άσφαλτος καιβασανιστική μοναξιά “συνωμότησαν” για να σπάσουν το ηθικό μου, πράγμα που δεν κατάφεραν τελικά.
Βουτιά μέσα σε μια πράσινη θάλασσα από πυκνά δάσηαποδείχθηκε η διαδρομή ως τοIrkutsk, ενώ αναπόσπαστο κομμάτι του σιβηρικού καμβά αποτελούσαν οι πάμπολλοι μικροί αγροτικοί οικισμοί με τις ταπεινές ξύλινες κατοικίες, που ξεχώριζαν για τον διάκοσμό τους από σκαλιστό ξύλο και ζωηρόχρωμα παραθυρόφυλλα. Την πιο δυνατή πάντως ανάμνηση την κατέγραψα 22 χλμ. ανατολικά της πόλης Kemerovo, και συγκεκριμένα στην οδό Ulista Grecheskaya Derevnya.
Εκεί, στην μέση της Σιβηρίας,αντίκρισα συγκινημένοςένα μικρό ελληνοπρεπές σιντριβάνι (Greek Fountain), αφιερωμένο στους Έλληνες και την Ελλάδα! Πώς λοιπόν να μην υψώσω –γεμάτος εθνική περηφάνια– την γαλανόλευκη σημαία που κουβαλώ πάντα μαζί μου;
Η άφιξή μου στοIrkutsk γιορτάστηκε πανηγυρικά το ίδιο βράδυ με πάμπολλες κρύες μπύρες. Ο λόγος; Εδώ, στις όχθες του ποταμού Angara, είχα σχεδόν αγγίξει τα 3/5 της συνολικής διαδρομής του SYM SIBERIA. Δεν ήταν και λίγο πράγμα να έχεις διανύσει τα πρώτα 8.100 χλμ. του ταξιδιού!Διήμερη παραμονή και ανασυγκρότηση στοIrkutsk! Αρκετά φορτωμένο ήταν το πρόγραμμα, καθώς περιλάμβανε εκτεταμένη γνωριμία με τα αξιοθέατα της πολιτείας του ποταμού Angara, που θεμελιώθηκε από Κοζάκους κυνηγούς το 1651. Γεμάτο όμορφες γωνιές και ιστορικά κτίσματα, το ατμοσφαιρικό Irkutskδεν δυσκολεύτηκε διόλου να με σαγηνεύσει, επιβεβαιώνοντας πως δεν ήταν τυχαίο που η πόλη χαρακτηριζόταν (στα τέλη του 19ου αιώνα) ως το Παρίσι της Σιβηρίας.
ΘΕΟΤΡΕΛΛΕΣ ΔΑΣΚΑΛΕΣ
Αν κάποιος βρεθεί στο Irkutsk, είναι αδιανόητο να μην επισκεφθεί και το υγρό διαμάντι της Σιβηρίας, μιας και οι όχθες της Βαϊκάλης απέχουν μόλις 60 χλμ. νοτιοανατολικά του Irkutsk. Κράνος, φωτογραφική μηχανή και πορεία λοιπόν για Βαϊκάλη, την βαθύτερη (1.642 μ.) και αρχαιότερη λίμνη του κόσμου –η ηλικία της χρονολογείται στα 25.000.000 έτη!
Πίνοντας χαλαρά τον καφέ μου στον παραλίμνιο οικισμό Listvjanka, το βλέμμα μου ταξίδευε στο βάθος του υγρού ορίζοντα της Βαϊκάλης! Περίπου 336 ποτάμια εκβάλλουν στα 31.500 τ. χλμ. της Βαϊκάλης, στα νερά της οποίας κολυμπά η nerpa, ένα είδος αρκτικής φώκιας. Μυστήριο αποτελεί για τους επιστήμονες το γεγονός πως αρκτικές φώκιες που ζουν μόνο σε αλμυρό νερό, βρίσκονται στα νερά της Βαϊκάλης, 4.000 χλμ. νότια του Βορείου Παγωμένου Ωκεανού. Πολλές οι επιστημονικές θεωρίες επί του θέματος, όπως πολλοί και οι τοπικοί θρύλοι που υποστηρίζουν πως στο νησί Olkhonτης Βαϊκάλης βρίσκεται ο τάφος του Τζέκινγκς Χαν.
Αποχαιρετώντας το Irkutsk,η λευκή SYM NH-T 300 κύλησε τους τροχούς της πάνω στη διαδρομή Irkutsk–Ulan Ude (445 χλμ.). Καθοδόν, η λίμνη Βαϊκάλη μαγνήτισε και πάλι τον αμφιβληστροειδή μου, αφού το μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής διέτρεχε τις δυτικές και νότιες ακτές της σιβηρικής λίμνης. Ήταν η τελευταία μου ευκαιρία να θαυμάσω το «Γαλάζιο μάτι της Σιβηρίας». Βαϊκάλη, σ’ ευχαριστώ!
Στην UlanUde, μοτοσυκλέτα και αναβάτης ποζάραμε μπροστά στη μεγαλύτερη προτομή του Λένιν παγκοσμίως! Η τεράστια γκριζωπή προτομή του Λένιν αποτελεί το διασημότερο αξιοθέατο της UlanUde, η οποία φιλοξενεί περίπου 405.000 κατοίκους (στην συντριπτική πλειοψηφία τους ανήκουν στη μογγολική φυλή Baruit) και εντοπίζεται 200 χλμ. βόρεια των συνόρων της Μογγολίας.
Το οδικό πρόγραμμα των επόμενων 4 ημερών του SYM SIBERIA αφορούσε την διαδρομή UlanUde–Chita–Mogocha–Khabarovsk (2.720 χλμ.),που διέτρεχε τις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές του Υπερσιβηρικού Δρόμου (βενζινάδικα υπήρχαν κάθε 40–50 χλμ.). Κάθε μέρα οδηγούσα κατά μέσο όρο 12–13 ώρεςγια να διανύσω 700–750 χλμ., έχοντας για συνεπιβάτη την μοναξιά του κράνους, την αβάστακτη σιωπή του τοπίου, την υγρή διάθεση του ουρανούκαι την καταπράσινη σιβηρική φύση.
Ωστόσο, οι δύο απρόσμενες συναντήσεις που είχα καθοδόν σε μοτέλ της διαδρομήςμετουσιώθηκαν σε δύο ακόμα ανεξίτηλες αναμνήσεις του SYM SIBERIA. Αρχικά αντάμωσα δυο Νοτιοκορεάτες σύντροχους (με ΚΤΜ 790 & ΚΤΜ 890) που ταξίδευαν από τη χώρα τους προς την Ευρώπη, με χρονικό ορίζοντα τους πέντε μήνες – ήταν μια μοτο-συνάντηση που με χαροποίησε ιδιαίτερα.
Όμως, οι τρεις θεότρελες Ρωσίδες συνταξιούχες δασκάλες που ταξίδευαν με το αυτοκίνητό τους από το Vladivostok στη Μογγολία, ήταν “όλα τα λεφτά”. Έχοντας βγει πριν από ένα χρόνο στη σύνταξη, οι τρεις κολλητές αποφάσισαν να κάνουν πραγματικότητα ένα τρελό τους όνειρο και ξεκίνησαν για το ταξίδι της ζωής τους. Ειλικρινά υποκλίθηκα στο πάθος, την αποφασιστικότητα και την τρέλα τους!
