Γενεύη, Ζυρίχη, Λοζάνη, Βέρνη, Λουγκάνο ή Βασιλεία; Από όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα της Ελβετίας, επέλεξα να επισκεφθώ την Ζυρίχη, την μεγαλύτερη πόλη της Ελβετίας και πρωτεύουσα του ομώνυμου καντονιού, της οποίας οι κάτοικοι απολαμβάνουν ένα από τα υψηλότερα βιοτικά επίπεδα παγκοσμίως και οι τράπεζές της έχουν μαζέψει όλο σχεδόν το χρήμα του κόσμου. Όταν οι Ρωμαίοι κατασκεύασαν το 15 π. Χ. ένα κάστρο στις όχθες του ποταμού Limmat, φυσικά και δεν γνώρισαν πως είχαν θεμελιώσει το σημαντικότερο οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο της Ελβετίας κι ένα από τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά κέντρα του κόσμου. Μπορεί λοιπόν η Ζυρίχη να είναι σήμερα μια χρηματιστηριακή «Μέκκα», είναι όμως παράλληλα και μια πόλη αρκετά προσιτή και φιλική με τους επισκέπτες της.
Αυτό το πρόσωπο της Ζυρίχης φρόντισε να μου παρουσιάσει ο Λάκωνας φίλος Στέλιος Ρασσιάς και η αξιολάτρευτη οικογένειά του, που μου πρόσφεραν την ζεστή φιλοξενία τους. Ο γερμανομαθής Στέλιος μού γνωστοποίησε ότι η ονομασία Zurich (zu-reich) σημαίνει «Πάρα πολύ πλούσια», πράγμα που διαπίστωσα ιδίοις όμμασι, περπατώντας μαζί του στην πολυσύχναστη εμπορική λεωφόρο Bahnhofstrasse και στη περιοχή της Παλαιάς πόλης (Altstadt). Όπως κάθε ευρωπαϊκή μητρόπολη που σέβεται τον εαυτό της (αλλά και τους κατοίκους της), έτσι και η Ζυρίχη διέθετε μια πανέμορφη, ατμοσφαιρική Παλαιά πόλη με παραδοσιακές κατοικίες, λιθόστρωτα σοκάκια, γραφικά εστιατόρια και κομψά μικρομάγαζα. Η πλούσια, διαχρονική αρχιτεκτονική κληρονομιά της Ζυρίχης απλωνόταν στην δυτική όχθη του ποταμού Limmat και με προσκάλεσε σε ανέμελες βόλτες.
ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ FLUELA PASS & FUORN PASS
Κι αφού έκανα ψηφιακές αναμνήσεις τα σημαντικότερα αξιοθέατα της «Πλούσιας Κυρίας», η BMW R18 CLASSIC ετοιμάστηκε να αναχωρήσει για τα ιταλικά σύνορα. Όχι όμως μόνη της, αφού μέχρι την Ιταλία θα συνταξίδευε με την BMW GS 1200 του σύντροχου Στέλιου. Μαζί θα ταξιδεύαμε μέχρι τα ιταλικά σύνορα, οδηγώντας τις δυο BMW πάνω σε μια αρκετά απαιτητική διαδρομή 230 χλμ., σκαρφαλώνοντας σε 4 αλπικά περάσματα άνω των 2.000 μ. (FLUELA PASS / 2.383 μ., FUORN PASS/ 2.149 μ., UMBRAIL PASS / 2.503 μ., PASSO DELLO STELVIO / 2.757 μ.).
Αποχαιρετήσαμε την Ζυρίχη με συννεφιασμένο ουρανό και μέχρι το Davos (150 χλμ.) μάς “φλερτάριζε” ένα εκνευριστικό ψιλόβροχο. Ευτυχώς, μόλις ξεκίνησε η ανάβαση στο πέρασμα Fluela Pass, τα σύννεφα άρχισαν να ανοίγουν κι ένας χλωμός ήλιος ανέλαβε να μάς οδηγεί στην κορυφή του πρώτου πάσο. Με μήκος περίπου 25,4 χλμ., ο δρόμος του περάσματος (Flüela Pass Route) κατασκευάστηκε το 1867 και ένωνε το Davos με την κωμόπολη Susch του καντονιού Graubünden. Φτάνοντας στα 2.383 μ., παρκάραμε στις όχθες της μικρής αλπικής λίμνης Schottensee, τραβήξαμε τις καθιερωμένες φωτογραφίες και ορμήξαμε κατόπιν για τον δεύτερο προορισμό μας, το ορεινό πέρασμα Fuorn Pass.
Ο ελικοειδής δρόμος “Route 28” (μήκος 31,5 χλμ.) με τις κλειστές στροφές και τις πάμπολλες φουρκέτες ήταν ο «ξεναγός» μας καθοδόν για την κορυφή του περάσματος Fuorn Pass. Αυτή η σφικτή διαδρομή σίγουρα δεν ήταν ιδανική για τις δυνατότητες της BMW R 18 CLASSIC και με δυσκόλεψε στην οδήγηση. Παρόλο αυτά, η μαύρη Cruiser δεν άργησε να σκαρφαλώσει στα 2.149 μ., εκεί όπου η ταμπέλα «FUORN PASS/ 2.149 m.» μάς καλωσόριζε στο δεύτερο πάσο της διαδρομής μας. Το αλπικό πέρασμα Fuorn Pass (Ofen Pass ή Pass dal Fuorn) βρίσκεται στην περιοχή του καντονιού Graubünden, διασχίζει το Εθνικό Πάρκο «Swiss National Park» και συνδέει την κωμόπολη Zernez με την κωμόπολη Val Müstair. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Στέλιου, το πέρασμα Fuorn Pass πήρε το όνομά του από τους φούρνους που χρησιμοποιούνταν στα σιδηρουργεία της περιοχής.
Τα δυο επόμενα ορεινά περάσματα (Umbrail Pass & Passo dello Stelvio) ήταν πλέον σε απόσταση αναπνοής, όπως και η Ιταλία άλλωστε! Το Umbrail Pass ήταν το συνοριακό πέρασμα που θα σφράγιζε την είσοδό μας στην Ιταλία, εκεί που θα μας υποδεχόταν το διάσημο –και πιο θεαματικό ίσως ορεινό πέρασμα της Ευρώπης– Passo dello Stelvio. Πάμε Στέλιο στο Stelvio…
ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ UMBRAIL PASS & PASSO DELLO STELVIO
Από την κωμόπολη Santa Maria ξεκίνησε η ανάβαση στο Umbrail Pass, το τρίτο ορεινο πέρασμα της διαδομής μας, που πήρε το όνομά του από την κοντινή βουνοκορφή Piz Umbrail. Στα πρώτα χιλιόμετρα του Umbrail Pass, χρειάστηκε να ξεπεράσω 35 απανωτές ανηφορικές φουρκέτες (η μέγιστη κλίση του δρόμου ήταν 14%), αλλά η συνέχεια ήταν αρκετά πιο ξεκούραστη και βολική για τους τροχούς της BMW R18 CLASSIC. Η ανάβαση στο Umbrail Pass κορυφώθηκε τελικά στα 2.503 μ., ακριβώς στην συνοριακή γραμμή Ελβετίας–Ιταλίας. Ciao Italia…
Μόλις 3,5 χλμ. μακριά από την κορυφή του Umbrail Pass, μάς υποδέχτηκε το διάσημο ορεινό πέρασμα Passo Dello Stelvio. Κατά γενική ομολογία, το βορειο-ιταλικό πέρασμα Stelvio είναι το θεαματικότερο ίσως ορεινό πέρασμα της Ευρώπης και το δεύτερο ψηλότερο των Άλπεων, μετά το πέρασμα Col de l’Iseran (2.764 μ.) στις Γαλλικές Άλπεις. Οι καιρικές συνθήκες της ημέρας ήταν ιδανικές για μοτο–ταξίδι στις Άλπεις: ο υδράργυρος φλερτάριζε τους 18ο C, ο ήλιος έλουζε με άπλετο φως την αλπική φύση και η περίπτωση βροχόπτωσης ήταν ανύπαρκτη. Χαμογελώντας μέχρι τα αυτιά, φρενάρισα την BMW R18 CLASSIC μπροστά στην πινακίδα που καλωσόριζε τους ταξιδιώτες στο ψηλότερο σημείο του Passo dello Stelvio και φωτογραφήθηκα μπροστά της.
Για τους Ιταλούς, το Passo dello Stelvio πρεσβεύει μια άκρως εμβληματική διαδρομή που επιβάλλεται –έστω μια φορά στην ζωή τους– να διατρέξουν. Η αρχική διαδρομή του Passo dello Stelvio κατασκευάστηκε μέσα σε 5 χρόνια (1820–1825) από τους Αυστριακούς, για να συνδέσουν οδικά την (πρώην) αυστριακή επαρχία της Λομβαρδίας με την υπόλοιπη Αυστρία. Η σημερινή διαδρομή δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου από τότε και περιλαμβάνει 75 αριθμημένες στροφές–φουρκέτες: 48 στροφές βρίσκονται στην βόρεια πλευρά της διαδρομής και 27 στη νότια πλευρά.
Αφού περιηγηθήκαμε πεζή στην κορυφή του Stelvio (2.757 m.) και “τσακίσαμε” από μια πίτσα ο καθένας, ήρθε δυστυχώς η ώρα του αποχαιρετισμού: ο Στέλιος ξεκίνησε την επιστροφή για Ζυρίχη (πάνω στην ίδια διαδρομή), ενώ εγώ θα κατηφόριζα στην κοντινή ιταλική κωμόπολη Bormio της κοιλάδας Adda, όπου και θα διανυκτέρευα. Στο Passo dello Stelvio έμεινα αρκετές ώρες, μέχρι σχεδόν το δειλινό –δεν μου έκανε καρδιά να φύγω! Κατέβηκα την βόρεια πλευρά του περάσματος και την ξανανέβηκα, μιας και ήθελα να απολαύσω την εμπειρία της ανάβασης του Stelvio από την βόρεια διαδρομή του. Σκαρφάλωσα αργά και σταθερά προς την κορυφή, φωτογραφίζοντας με τα μάτια και αποθηκεύοντας στην ψυχή μου το συναρπαστικό αλπικό τοπίο που με αγκάλιαζε καθοδόν. Μετά την ολοκλήρωση της ορειβατικής αποστολής της BMW R18 CLASSIC στις Άλπεις, ακολούθησε η κατάβαση της νότιας διαδρομής του Passo dello Stelvio με προορισμό την κοντινή κωμόπολη Bormio, η οποία φρόντισε να με ξεκουράσει και να με προετοιμάσει για την επόμενη μέρα.
ΑΠΟ ΤΗΝ VERONA ΣΤΗΝ ANCONA
Αφού άνοιξα τα μάτια μου μ’ ένα δυνατό καπουτσίνο και ανεφοδιάστηκα με καύσιμα στο κέντρο της Bormio, αρκετά ξεκούραστος και ευδιάθετος αποχαιρέτησα το ορεινό βασίλειο των Άλπεων και στράφηκα νότια, στις πεδιάδες και στις πόλεις της Βόρειας Ιταλίας. Επόμενη στάση–διανυκτέρευση στη Βερόνα. Ακολουθώντας την διαδρομή Bormio–Edolo–Brescia–Verona (230 χλμ.), ένα δίκτυο εθνικών οδών φιλοξένησε την δίτροχη περπατησιά μου προς την πόλη του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Το πιο ενδιαφέρον σημείο της διαδρομής ήταν εκείνο όπου η BMW R18 CLASSIC βρέθηκε να ρολάρει δίπλα στις όχθες της ειδυλλιακής λίμνης Iseo, ενώ οι υπέροχες παραλίμνιες εικόνες που απαθανάτισα είχαν ως βασικές αποχρώσεις το πράσινο και το γαλάζιο.
Η Βερόνα, η τέταρτη σε τουριστική επισκεψιμότητα πόλη της Ιταλίας, είναι ένας «must to go» προορισμός για τους ερωτευμένους όλου του κόσμου. Συνδυάζοντας ρομαντισμό, Ιστορία και κοσμοπολιτισμό, η ατμοσφαιρική Βερόνα με προσκάλεσε να γνωρίσω την μεσαιωνική αρχιτεκτονική κληρονομιά της περπατώντας στα όρια του καλοδιατηρημένου ιστορικού κέντρου, όπου δέσποζαν τα τρία δυνατότερα τουριστικά «χαρτιά» της: το ρωμαϊκό Αμφιθέατρο–Αρένα (30 μ. Χ.), το σπίτι της Ιουλιέτας και η γοητευτική πλατεία Piazza delle Erbe.
Η διαδρομή Verona–Rimini–Ancona (330 χλμ.) ήταν η τελευταία οδική αποστολή μου επί ιταλικού εδάφους. Φτάνοντας με χαλαρούς ρυθμούς στο λιμάνι της Ancona, το “RIDE THE CLASSIC WAY” είχε τυπικά ολοκληρωθεί, έχοντας καταγράψει συνολικά 3.200 χλμ. Με επικυρωμένα τα εισιτήρια επιστροφής, επιβιβάστηκα στο σύγχρονο πλοίο της ANEK LINES “ OLYMPIC CHAMPION” και ξεκίνησα το υδάτινο ταξίδι μου για την Πάτρα. Επιστροφή και πάλι στα πάτρια εδάφη μετά από 19 ημέρες on the road!
ΜΙΑ ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΗ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑ
Τρία 24ωρα αργότερα, παρέδιδα στον κ. Γ. Δουλγερίδη της BMW MOTORRAD HELLAS το κλειδί της BMW R18 CLASSIC, καταθέτοντάς του παράλληλα τις εντυπώσεις που αποκόμισα από την σύντομη ταξιδιωτική εμπειρία μου στην σέλα της εμβληματικής Cruiser. Η BMW R18 αποδείχτηκε εντέλει μια ευκολοδήγητη και απολαυστική μοτοσυκλέτα που μου επιτρέψε να εκμεταλλευτώ στο έπακρον τον δυναμικό χαρακτήρα του θηριώδη κινητήρα της, ο οποίος τραβούσε δυνατά από τις 1.500 στροφές. Για τα δεδομένα της κατηγορίας της, η μαύρη BMW R18 CLASSIC έστριβε πολύ καλά, χωρίς να επηρεάζεται από το μακρύ μεταξόνιό της. Η είσοδος στη στροφή γινόταν σχετικά εύκολα και δεν χρειαζόταν να «παλέψω» με την μοτοσυκλέτα για να την πλαγιάζω από την μια πλευρά στην άλλη, ειδικά όταν οδηγούσα σε δρόμους με συνεχόμενες στροφές.
Επιπλέον, η λειτουργία της μπροστινής ανάρτησης ήταν εξαιρετική (παρά την έλλειψη ρυθμίσεων), το πίσω αμορτισέρ «κατάπινε» αξιοπρεπώς τις ανωμαλίες του δρόμου, ενώ το σύστημα των φρένων της Brembo ανταποκρινόταν άψογα στην ακινητοποίηση της βαριάς μοτοσυκλέτας (345 kg γεμάτη). Τελικά, η BMW R18 CLASSIC μού πρόσφερε την δυνατότητα να ταξιδέψω διασκεδάζοντας στους δικούς της “all rounder” ρυθμούς…
