Αναζητώντας νέες ταξιδιωτικές εμπειρίες και ακόμα πιο συναρπαστικούς προορισμούς, στήθηκα στην αφετηρίαενόςδίτροχου οδοιπορικού 8.800 χλμ. στη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Αραβικής Χερσονήσου (Ισραήλ, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κουβέιτ, Ιράκ, Τουρκία)με μια μοτοσυκλέτα QJ SRT 800X (ευγενική παραχώρηση της ΓΚΟΡΓΚΟΛΗΣ Α.Ε.). Κορύφωση της ταξιδιωτικής πρόκλησης QJ DUBAIθα αποτελούσε το φουτουριστικό Dubai (Η.Α.Ε), το“Μανχάταν της Ερήμου”, εκεί όπουσκόπευα να παρκάρω την QJ SRΤ 800Xστη σκιάτου ψηλότερουκτιρίουστον κόσμο (BurjKhalifa/ 826 μ.).
Παράλληλα, στα πλαίσια του QJ DUBAI, είχα προγραμματίσει επισκέψεις σε 4 καταστήματα της MIKEL COFFEE COMPANY (Ιορδανία, Σαουδική Αραβία,Η.Α.Ε, Κουβέιτ), από τα συνολικά 15 καταστήματα MIKEL COFFEE που λειτουργούν στη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Αραβικής Χερσονήσου. Σκοπός αυτού τουπρωτότυπουeventθα ήταν η προβολή και η γνωστοποίησητης δυναμικής επέκτασης και της αξιοσημείωτης παρουσίας του δικτύου της ελληνικής εταιρίας MIKEL COFFEE COMPANY στο εξωτερικό.
Το ταξίδι στις χώρες του MIKEL COFFEE ξεκίνησε,αλλά ξεκίνησε από την πιο έκρυθμη (τούτη την στιγμή) περιοχή του κόσμου: από το Ισραήλ. Ακούγεται τρελό και αρκετά παράλογο, αλλά εκεί στάλθηκε ακτοπλοϊκώς η μοτοσυκλέτα από την Ελλάδα, ενώ εγώ πήγα αεροπορικώς στο Ισραήλ και την περίμενα στο λιμάνι της Χάιφα. Μόλις παρέλαβα την μοτοσυκλέτα (έφτασε με δυο μέρες καθυστέρησηστη Χάιφα), κι αφού τελείωσα με τον γραφειοκρατικό Γολγοθά του εκτελωνισμού, αναχώρησα κατευθείαν για τα κοντινά σύνορα της Ιορδανίας (60 χλμ. ανατολικά της Χάιφα). Το άγχος που με διακατείχε όλες τις προηγούμενες μέρες ήταν πολύ μεγάλο, αφού ανά πάσα στιγμή θα μπορούσαν να κλείσουν τα σύνορα (για λόγους ασφαλείας εξαιτίας του πολέμου) και να εγκλωβιστώ στο Ισραήλ.
Οι διαδικασίες στα σύνορα Ισραήλ-Ιορδανίας μού κόστισαν 3 ώρες από την ζωή μου, με αρκετό τρέξιμο από γραφείο σε γραφείο. Κι όταν επιτέλους μπήκε η τελευταία σφραγίδα στο διαβατήριό μου, οι ευγενέστατοι Ιορδανοί τελωνιακοί μού ευχήθηκαν «WelcometoJordan» και σήκωσαν ψηλά την συνοριακή μπάρα. Στιγμές αργότερα, η QJ SRT 800X ξεκινούσεμε προορισμό την πρωτεύουσαΑμμάν (170 χλμ. νότια).
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΟΡΔΑΝΙΑ ΣΤΗΝ ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ
Στην ιορδανική μητρόπολη έδιωξα οριστικά όλο το ψυχολογικό βάρος των προηγούμενων ημερών, χαλαρώνοντας στα αραβικά παζάρια και στις γοητευτικές γειτονιές της. Και φυσικά, επισκέφθηκα το κατάστημα MIKEL COFFEE του Αμμάν για να πιώ έναν εκλεκτό καφέ και να δηλώσω παρών στο πρώτο από τα 4 μοντέρνα καταστήματα της MIKEL COFFEE COMPANY που θα επισκεπτόμουν στην διάρκεια του QJ DUBAI.Η άφιξή μου συνοδεύτηκε με πολλές φωτογραφίες, βίντεο και μια μικρή εκδήλωση υποδοχής από τον ενθουσιώδη ιδιοκτήτη του καταστήματος και το χαμογελαστό προσωπικό. Αφού απόλαυσα την μεστή γεύση του καφέ MIKEL, φόρτωσα τις αποσκευές στην QJ SRΤ 800X, αποχαιρέτησα το Αμμάν και κατευθύνθηκα νότια για τα σύνορα της Σαουδικής Αραβίας.
Μόλις 350 χλμ. νοτιοδυτικά του Αμμάν, η Ιορδανία με αποχαιρέτησε και την ταξιδιωτική σκυτάλη του QJ DUBAIπαρέλαβετο αμμώδες βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας. Ήταν η δεύτερη φορά που επισκεπτόμουν την Σαουδική Αραβία (η πρώτη φορά ήταν το 2022) και κατά συνέπεια γνώριζα καλά που θα “πατούσαν” τα δίτροχα βήματά μου στους δρόμους της χώρας. Η κατάσταση του οδικού δικτύουήταν άριστη, η συμπεριφορά των ντόπιων οδηγών καλή, ενώ κάθε φοράπου σταματούσα μπροστά στην μάνικα έπαιρνα την εκδίκησή μου, αφού η τιμή της βενζίνης άγγιζε τα 0,50 Εuro/lt! Χρειαζόμουν μόλις 9 Euroνα γεμίσω το ντεπόζιτο της QJ SRΤ800X και να διανύσω περίπου 280 χλμ. (μέση κατανάλωση 6-6,5lt/100km).
Αφού διανυκτέρευσα στην άχρωμη πόλη Tabuk,συνέχισα την επομένη για την Μεδίνα (630 χλμ. νότια), την δεύτερη -μετά την Μέκκα-πιο ιερή πόλη του Ισλάμ. Μετά από πολλούς αιώνες απαγορεύσεων, η παρουσία μη μουσουλμάνων στην Μεδίνα ήταν πλέον εφικτή. Η επίσκεψη στο Τζαμί του Προφήτη (Al-MasjidanNabawi), όπου βρίσκεται θαμμένος ο προφήτης Μωάμεθ και οι δυο πρώτοι Χαλίφες του Ισλάμ, ήταν στα πλάνα μου. Ωστόσο, στους χώρους του ιερού τζαμιού γινόταν το αδιαχώρητο από προσκυνητές που είχαν έρθει από κάθε γωνία της Σαουδικής Αραβίας -και όχι μόνο- για να καταθέσουν την πίστη τους στον Προφήτη.
Ο ΜΟΤΟ-ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΤΗΣ MIKEL COFFEE
Μετά την θρησκευτική παραζάλη που βίωσαστην Μεδίνα, η QJ SRT 800Xανέλαβε να με οδηγήσειμέσα από ένα αμμώδες σκηνικό φύσης στη παραθαλάσσια Τζέντα,η οποία“λούζεται” στα ζεστά νερά της Ερυθράς Θάλασσας. Η Τζέντα ανέκαθεν αποτελούσε σημείο συνάντησης Ευρωπαίων, Αράβων, Ινδών και Αφρικανών εμπόρων, ενώ το πιο αξιόλογο ιστορικό-πολιτισμικό αξιοθέατό της αποτελούσαν οι παραδοσιακές κατοικίες (της οθωμανικής περιόδου), με τα εντυπωσιακά καφασωτά μπαλκόνια που κατέκλυζαν την παλιά πόλη. Τι άλλο έκανα στη Τζέντα; Οδήγησα στη φημισμένη παραλιακή λεωφόρο Cornice (μήκους 30 χλμ.), έκανα μια βόλτα στην Κεντρική Ψαραγορά, διασκέδασα στο θεματικό Πάρκο Little Asia, ενώ άφησα για το τέλος την επίσκεψη στο MIKEL COFFEE της πόλης. Εκεί έγινε ο τρελός χαμός με τον Έλληνα μοτο-ταξιδιώτη…
Η υποδοχή που μού επιφύλαξαν οι Σαουδάραβες στο κατάστημα της MIKEL COFFEE στη Τζέντα ήταν σκέτη υπερπαραγωγή! Απ’ όλα είχε το καλωσόρισμά μου: μπαλόνια, όμορφα κορίτσια, άπλετα χαμόγελα, κέφι – μέχρι και βιντεοκλίπ γυρίσανε!! Έγινε ο τρελός χαμός με τον Έλληνα μοτο–ταξιδιώτη της MIKEL COFFEE. Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία την οποία δεν είχα ποτέ φανταστεί!
Μετά την Τζέντα, επόμενο προορισμό του QJ DUBAI ήταν το Κατάρ. Από τις ακτές της Ερυθράς Θάλασσας (Τζέντα) χρειάστηκε να διασχίσω οριζοντίως όλη την Αραβική χερσόνησο και μετά από 1.535 χλμ. (κάνοντας μια ενδιάμεση διανυκτέρευση στη πρωτεύουσας Ριάντ) να φτάσω στις ακτές του Περσικού Κόλπου, και συγκεκριμένα στη Ντόχα, την πρωτεύουσα του Κατάρ.
Εκείνες τις δυο μέρες βρέθηκα να οδηγώ στη μεγαλύτερη παραλία του κόσμου (από την μια θάλασσα στην άλλη), ενώ σημαντική βοήθεια μού πρόσφεραν οι ιδανικές καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν καθοδόν. Μιλάμε για θερμοκρασίες γύρω στους 15 C, άπνοια και καθόλου προοπτική για βροχή. Πριν από μια βδομάδα, στην περιοχή έβρεχε δυο μέρες καταρρακτωδώς και ο υδράργυρος είχε κατρακυλήσει στους 3 C (χειμώνας γαρ)!
ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΡ
Στα σύνορα του Κατάρ, αφού μού χορηγήθηκε βίζα εισόδου (10 Ευρώ) και αγόρασα ασφαλιστική κάλυψη για την QJ SRT 800X (40 Ευρώ για 2 βδομάδες), πάτησα μίζα και ξεκίνησα για την πρωτεύουσα Ντόχα (90 χλμ. μακριά). Πρώτα χιλιόμετρα, πρώτες – άριστες– εντυπώσεις από το λιλιπούτειο εμιράτο του Περσικού Κόλπου: η κατάσταση του οδικού δικτύου ήταν άψογο (οι αναρτήσεις της QJ SRT 800X σπάνια δούλευαν), οι ατέρμονες ευθείες είχαν υποχρεώσει τα ρουλεμάν του τιμονιού σε απραξία και οι ντόπιοι συνοδοιπόροι του δρόμου ήταν αρκετά προσεκτικοί και φιλικοί μαζί μου.
Στη διάρκεια της διήμερης παρουσίας μου στη Ντόχα πήρα μια μικρή πρόγευση για το τι θα συναντούσα στο Dubai: ουρανοξύστες από γυαλί και ατσάλι, hightech οικοδομήματα, πανάκριβα supersport αυτοκίνητα, πολυτελέστατα ξενοδοχεία και υπερσύγχρονα malls. Μέσα σε λίγες μόλις δεκαετίες, το αστείρευτο πετρέλαιο έχει μεταμορφώσει το μικρό κρατίδιο του Κατάρ σ’ ένα πλούσιο και σύγχρονο κράτος, που τηρεί όμως απόλυτο σεβασμό στην ισλαμική παράδοση.
Ο περίπατος στη παραλιακή λεωφόρο Corniche με τους πανύψηλους ουρανοξύστες, η χαλαρή περιπλάνηση –δίχως προορισμό– μέσα στην δαιδαλώδη αραβική αγορά WaqifSouq, η ενατένιση του μοντέρνου αρχιτεκτονήματος LusailKataraTwinTower, η επίσκεψη στο Ισλαμικό Πολιτιστικό Κέντρο Islamic Cultural CenterFanar και στο μνημείο PearlMonument ήταν τα σημαντικότερα highlights της καταριανής πρωτεύουσας, που περιελάβανε η τουριστική ατζέντα μου. Αυτά που ήθελα να δω, αυτά είδα τελικά!
Καθώς η αγουροξυπνημένη Ντόχα χάνονταν μέσα από τους καθρέπτες της QJ SRT 800X, ξεκινούσε η πιο καθοριστική διαδρομή του QJ DUBAI, αφού μετά από 669 χλμ. θα έβαζα ρόδα το Dubai. Το ταξίδι QJ DUBAI είχε μπει στην τελική ευθεία και αυτό ήταν που μου χάριζε ένα αίσθημα ευδαιμονίας – ήμουν ένα τσιγάρο δρόμο από το ονειρικό Dubai
Το μενού της ημέρας ήταν ωστόσο αρκετά περίπλοκο καθώς περιελάβανε δυο χρονοβόρα περάσματα συνόρων (Κατάρ–Σαουδική Αραβία & Σαουδική Αραβία–Η.Α.Ε), μ’ ότι αυτό συνεπαγόταν σε χρόνο και γραφειοκρατία. Και μόλις πλήρωσα 50 Ευρώ και ασφάλισα την μοτοσυκλέτα για 10 ημέρες, η συνοριακή μπάρα των Η.Α.Ε σημάδεψε τον ουρανό και εγώ όρμησα μπροστά κορνάροντας ρυθμικά – επιτέλους, είχα εισβάλει στα Η.Α.Ε.!
ΧΛΙΔΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ
Από το πρώτο κιόλας χιλιόμετρο, ένας αψεγάδιαστος αυτοκινητόδρομος με όριο ταχύτητας 160 χλμ. (!) διέσχιζε ένα απόλυτο επίπεδο τοπίο ερήμου και ανέλαβε να με οδηγήσει στο όνειρο που λέγεται Dubai (450 χλμ. ανατολικά). Σημαντική λεπτομέρεια: το πρώτο πρατήριο καυσίμων στα Η.Α.Ε ήταν 110 χλμ. ανατολικά των συνόρων! Ευτυχώς είχα φουλάρει στη σαουδαραβική πλευρά και δεν λαχτάρισα!
Με καταγεγραμμένα 4.250 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού, το Dubai άνοιξε την αγκαλιά του και με καλωσόρισε για δεύτερη φορά – το QJ DUBAI άγγιξε την κορύφωσή του! Το πρώτο σκέλος του ταξιδιού είχε ολοκληρωθεί με απόλυτη επιτυχία, χάρη στις ψυχικές–σωματικές αντοχές του αναβάτη και στην αξιοπιστία της ακούραστης QJ SRT 800X.
Ό, τι και να πω για το Dubai είναι λίγο και αδυνατεί να αποδώσει ακόμα και στο ελάχιστο την χλιδή και τον πλούτο που αντίκρισαν εδώ τα έκπληκτα μάτια μου – ένιωσα πραγματικά σαν το χωριατόπουλο που επισκέπτεται για πρώτη φορά την πόλη! Υπερπολυτελή ξενοδοχεία πολλών αστέρων, εξαιρετικά εστιατόρια, λαμπεροί ουρανοξύστες, σύγχρονα αρχιτεκτονήματα, έντονη νυχτερινή ζωή, αμμουδερές παραλίες, ασφάλεια και υποδειγματική αραβική φιλοξενία, έχουν μεταμορφώσει το άλλοτε άσημο ψαροχώρι του Αραβικού κόλπου σε μια κοσμοπολίτικη megacity, που όμοιά της δεν νομίζω πως υπάρχει στον πλανήτη!
Μόνο τρεις μέρες έμεινα στο Μανχάταν της Ερήμου! Μεταξύ άλλων, παρκάρισα την QJ SRT 800X μπροστά στο ψηλότερο κτίριο του κόσμου (BurjKhalifa / 825 m.) και έβγαλα τις καθιερωμένες πανηγυρικές φωτογραφίες, επισκέφθηκα το τρίτο κατά σειρά κατάστημα της MIKEL COFFEE COMPANY και ήπια έναν αυθεντικό ελληνικό φραπέ, γευμάτισα με τον αγαπητό φίλο (και σύντροχο) Μάριο Χριστόπουλο και απόλαυσα (όσο μπορούσα) την πολυτέλεια της μεγάλης ζωής! Όχι, δεν θέλω να φύγω από το Dubai, θέλω να μείνω εδώ!!
