Με την άφιξή μου στην Τρίπολη άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την ακτοπλοϊκή μετάβασή μου στην Τουρκία. Την προηγούμενη μέρα του απόπλου, έσπευσα να βγάλω τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια και παράλληλα να κάνω το απαραίτητο PCR TEST σε τοπικό νοσοκομείο (κόστος 17 Ευρώ). Αφού έζησα έναν εφιάλτη –πριν και μετά το 15ωρο υδάτινο ταξίδι– έβαλα ξανά ρόδα στην Τουρκία, γυρίζοντας έτσι σελίδα στο “DAYTONA EAST”.
Αποβιβαζόμενος στο λιμάνι Tasucu, η μαύρη DAYTONA MAVERICK 500 κλήθηκε να με οδηγήσει αρχικά στην κοσμοπολίτικη Antalya, ακολουθώντας την παράκτια διαδρομή Tasusu–Alanya–Antalya (400 χλμ.). Λίγο πριν φτάσω την Αττάλεια, έκανα μια στάση στην αρχαία ελληνική πόλη Άσπενδος, την οποία θεμελίωσαν Έλληνες του Άργους το 1000 π. Χ., τον 5ο αιώνα π. Χ. αποτελούσε το σημαντικότερο εμπορικό κέντρο εμπορίου της Παμφυλίας, ενώ το 333 π. Χ. την κυρίευσε ο Μέγας Αλέξανδρος.
Ύψιστο σημείο αναφοράς της Ασπένδου αποτελεί το αρχαίο θέατρό της (κτισμένο το 155 μ. Χ., χωρητικότητας 7.000 θεατών), που θεωρείται ένα από τα καλύτερα διατηρημένα αρχαία ελληνικά θέατρα στο κόσμο. Καθισμένος για αρκετή ώρα στα μαρμάρινα καθίσματα του θεάτρου της Ασπένδου, θαύμαζα το μεγαλείο αυτού του ανυπέρβλητου αρχαιοελληνικού μνημείου. Αλήθεια, πόσο θα ήθελα να παρακολουθούσα εδώ μια αρχαία ελληνική τραγωδία!
Στην ηλιόλουστη Αττάλεια, την επονομαζόμενη «πρωτεύουσα του τουρκικού τουρισμού», ξεκουράστηκα για δυο μέρες. Εδώ, στο κορυφαίο τουριστικό θέρετρο της Νότιας Τουρκίας, περιπλανήθηκα στα όρια της παλαιάς πόλης (Καλέ Ίτσι), φωτογράφισα την Πύλη του Αδριανού, αγόρασα 2-3 σουβενίρ και ήπια τον καφέ μου δίπλα στα γαλάζια νερά της Μεσογείου.
ΜΙΛΗΤΟΣ & ΔΙΔΥΜΑ
Η γνώριμη μεσογειακή χλωρίδα υπήρξε το φυσικό σκηνικό που πρωταγωνίστησε σ’ όλη την διάρκεια της κατοπινής διαδρομής μου στα νοτιοδυτικά της Μικρασίας. Οδοιπορώντας στις αλησμόνητες πατρίδες του Αιγαίου, ήθελα να αναζητήσω τις αδιάσειστες μαρτυρίες της τρισχιλιετούς παρουσίας του προγονικού μας πολιτισμού στις απέναντι δαντελωτές ακτές του Αιγαίου, τις σμιλευμένες από τον χρόνο και την Ιστορία.
Ποθούσα, τούτος ο ευλογημένος τόπος να με αγκαλιάσει –όχι με την σημερινή «λογική» του, αλλά με την αρχαία Ιστορία του– και να γίνω έναν μ’ αυτόν. Λόγω περιορισμένου χρόνου επέλεξα μόλις δυο αρχαιοελληνικές πόλεις (από τις δεκάδες που υπάρχουν στο χώρο) να επισκεφτώ με την μαύρη DAYTONA MAVERICK 500. Ο κλήρος έπεσε στην Μίλητο και στα Δίδυμα, δυο ισχυρές και ξακουστές πόλεις της αρχαιότητας, όπου καλλιεργήθηκαν τα γράμματα και οι τέχνες, άνθισε το εμπόριο, δίδαξαν διάσημοι φιλόσοφοι και αναγέρθηκαν μεγαλόπρεποι ναοί και μνημεία, για Θεούς και θνητούς.
Η Μίλητος, μια από τις δώδεκα ιωνικές πόλεις της Μικράς Ασίας και “μητέρα” δεκάδων αποικιών, υπήρξε σημαντικότατο κέντρο φιλοσοφίας και επιστήμης και ανέδειξε σπουδαίους φιλόσοφους, όπως τον Θαλή (έναν από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας), τον Αναξαγόρα και τον Αναξίμανδρο.
Στα Δίδυμα, ήταν η κατάπληξη και ο θαυμασμός που με κυρίευσαν όταν αντίκρισα τον γιγαντιαίων διαστάσεων ναό–μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνα. Ευρύτερα γνωστό ως Διδυμαίο, ήταν ένα από τα πιο φημισμένα μαντεία του αρχαίου κόσμου –ανάλογης σπουδαιότητας με το μαντείο των Δελφών και της Δωδώνης– και υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ιωνικούς ναούς των αρχαϊκών χρόνων.
Επισκεπτόμενος τις δυο αρχαιοελληνικές πόλεις, ευτύχησα να “διαβάσω” πάνω στα μνημεία του χώρου όλη την ιστορική και πολιτισμική διαδρομή της Μικράς Ασίας διαμέσου των αιώνων. Το τέλος αυτού του συναρπαστικού ταξιδιού πίσω στο χρόνο σημειώθηκε στο κοσμοπολίτικο Kusadasi, που μαζί με το κοντινό Μπουντρούμ (Αλικαρνασσός) συγκαταλέγεται στα κορυφαία τουριστικά θέρετρα της τουρκικής ακτογραμμής του Αιγαίου.
ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΟΥ ΜΠΑΛΗ
Αντικρίζοντας τα πρώτα σπίτια του Αϊβαλί εκείνο το μουντό απομεσήμερο, έπιασα τον εαυτό μου να σιγοτραγουδούσα μέσα στο κράνος το παλιό, πολυαγαπημένο μου τραγούδι “Δυο παλικάρια απ’ το Αϊβαλί”:
“Δυο παλικάρια απ’ το Αϊβαλί
μπήκαν στο στέκι του Μπαλή
και δεν αφήσανε γυαλί στο ράφι
για τη ζημιά στο μαγαζί
δώσαν στον γέρο το Μπαλή
έναν τουρβά ασήμι και χρυσάφι”…
Το κεραμόσκεπο Αϊβαλί (Κυδωνιές) του Φώτη Κόντογλου, του Στρατή Δούκα και του Ηλία Βενέζη ήταν ο επόμενος σταθμός στο μικρασιατικό κομμάτι του “DAYTONA EAST”. Δίτροχος επισκέπτης σ’ αυτόν το νοσταλγικό τόπο του παρελθόντος και της Ιστορίας, διαπίστωσα συγκινημένος πως τούτη η παραθαλάσσια μικρασιατική πόλη –αν και δεν θυμίζει πλέον σε τίποτα το ένδοξο παρελθόν της– διατηρεί ακόμα πολλά από τα ελληνικά στοιχεία της. Τα εντόπισα στους αρχαίους ιωνικούς ναούς, στα νεοκλασικά αρχοντικά της, στις καλοδιατηρημένες χριστιανικές εκκλησίες (Άγιος Γεώργιος, Άγιος Γιάννης, Άγιοι Ταξιάρχες), στις γερασμένες κατοικίες της παλιάς πόλης και στις φτωχογειτονιές της.
Οδηγώντας την μαύρη DAYTONA MAVERICK 500 κάτω από χειμωνιάτικες καιρικές συνθήκες (εκνευριστικό ψιλόβροχο και πολύ κρύο) έβαλα κατόπιν ρόδα στα χώματα της βορειοδυτικής Μικρασίας, σε μια από τις πολλές χαμένες πατρίδες του Αιγαίου. Εδώ, ο αρχαιολογικός χώρος της Άσσου (Behramkale) και η παράκτια πολιτεία Canakkale (Δαρδανέλια) μού πρόσφεραν φιλοξενία και πολύτιμες ιστορικές γνώσεις.
Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης δίδαξε για τρία χρόνια (348 π. Χ. – 345 π. Χ.) στην Άσσο, η οποία ιδρύθηκε από Αιολείς αποίκους από την Μήθυμνα της Λέσβου γύρω στο 700 π. Χ. Αντίθετα, η πόλη Canakkale ήταν μια σύγχρονη τουρκική πόλη, κτισμένη στο στενότερο σημείο των Δαρδανελίων. Ατραξιόν της Canakkale αποτελούσε το τεράστιο ξύλινο ομοίωμα του Δούρειου Ίππου, που είχε χρησιμοποιηθεί το 2004 στην κινηματογραφική υπερπαραγωγή «Τροία». Ο Δούρειος Ίππος της Canakkale βρισκόταν στο χώρο της προκυμαίας, εκεί που οδήγησα την μοτοσυκλέτα για την απαθανατίσω μπροστά του.
ΑΡΧΕΙΟΘΕΤΗΣΗ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ
Από την Canakkale, ένα μικρό πλεούμενο με πέρασε στην αντίπερα όχθη των Στενών των Δαρδανελλίων, και συγκεκριμένα στην πόλη Ecebat. Κι αφού αποβιβάστηκα στην ευρωπαϊκή ακτή της Τουρκίας, ξεκίνησα αμέσως την πορεία μου με κατεύθυνση τα ελληνικά σύνορα των Κήπων (145 χλμ. μακριά).
Με το απαραίτητο αρνητικό PCR στα χέρια (το είχα βγάλει στο δημόσιο νοσοκομείο του Αϊβαλί) και συμπληρωμένο το PLF εισόδου στην Ελλάδα, αποχαιρέτησα την Τουρκία και διέσχισα την συνοριακή γέφυρα του Έβρου. …
Φρενάροντας μπροστά στην ελληνική συνοριακή μπάρα, το “DAYTONA EAST” είχε πια αγγίξει την ολοκλήρωσή του. Έλεγχος διαβατηρίου, επίδειξη αρνητικού PCR, συμπλήρωση PLF εισόδου και… καλωσορίσατε στην Ελλάδα. Η επιστροφή στο κλεινόν άστυ της Αθήνας ήταν πλέον θέμα ωρών, ενώ καθοδόν στο μυαλό μου είχε ήδη ξεκινήσει η διαδικασία της επανεκτίμησης και της αρχειοθέτησης των πιο δυνατών ταξιδιωτικών στιγμών του “DAYTONA EAST”.
Επέστρεφα από τόπους «ζυμωμένους» με μύθους και θρύλους, που μόλις πάτησα το πόδι μου εκεί αισθάνθηκα το άρωμα της Ιστορίας να αναδύεται ασυγκράτητο και να με τυλίγει από το πρώτο κιόλας χιλιόμετρο. Στην Τουρκία και στον Λίβανο, που στο διάβα των αιώνων διατέλεσαν μια πολιτισμική πλατφόρμα παγκόσμιας ακτινοβολίας, ευτύχισα να πραγματοποιήσω με την μαύρη DAYTONA MAVERICK 500 ένα δίτροχο σεργιάνι στα μονοπάτια του χρόνου και της τοπικής Ιστορίας…
