“ADV 2 SIBERIA”
ΥΔΑΤΙΝΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ
Θα με πείτε γκαντέμη, αλλά μόλις πάτησα το πόδι μου στην Σιβηρία καταστροφικές πυρκαγιές κατέκαψαν τα δάση της, ενώ μετά ακολούθησαν καταρρακτώδεις βροχές και πλημμύρες! Μεγάλες εκτάσεις της νοτιοανατολικής Σιβηρίας –κυρίως οι παραποτάμιες περιοχές του Amur – βρέθηκαν κάτω από το νερό και πολλά χωριά εγκαταλείφθηκαν από τους κατοίκους τους.
Ήταν ακριβώς οι περιοχές που ήθελα να περιηγηθώ, αφού σύμφωνα με τις πληροφορίες μου είναι από τις πιο γραφικές του Far East της Σιβηρίας. Δεν στάθηκα όμως τυχερός, αφού πολλοί επαρχιακοί δρόμοι που οδηγούσαν εκεί ήταν κλειστοί, ενώ αρκετές γέφυρες βρίσκονταν κάτω από την στάθμη του νερού μέχρι νεωτέρας.
Κατάφερα πάντως να κάνω μια μικρή περιπλάνηση με την γαλανόλευκη BMW F-650, όσο το επέτρεπαν φυσικά οι επικρατούσες συνθήκες – αλλά και η κατάσταση του ποδιού μου. Δυστυχώς, οι καταστάσεις που αντίκρισα κάθε άλλο παρά με χαροποίησαν, καθώς σε πολλά χωριά οι κάτοικοι προσπαθούσαν απεγνωσμένα να περισώσουν ότι μπορούσαν από τα πλημμυρισμένα σπίτια τους. Όπου φτωχός και η μοίρα του.
Το “υδάτινο” οδοιπορικό στα χωριά του ποταμού Amur ολοκληρώθηκε με την άφιξή μου στη συνοριακή πόλη Blagoveshchensk, που απλώνεται στις όχθες του Amur, ακριβώς απέναντι από την κινέζικη πόλη Heihe. Ο ποταμός Amur αποτελεί το κοινό στοιχείο των πόλεων Khabarovsk και Blagoveshchensk, αφού και τα δυο αστικά κέντρα της Ανατολικής Σιβηρίας είναι κτισμένα στις όχθες του ποταμού, σε απόσταση αναπνοής από την Κίνα…
ΣΟΥΛΑΤΣΟ ΣΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΟΥ AMUR
Αρχική μου προτεραιότητα στην Blagoveshchensk ήταν η επίσκεψη στο νοσοκομείο της πόλης για το πόδι μου. Σύμφωνα με την ορθοπεδικό που με εξέτασε, το φάρμακο που χρειαζόμουν ήταν ξεκούραση. Εντάξει γιατρέ μου, μια μέρα είναι αρκετή –ευκαιρία λοιπόν για μια διήμερη παραμονή στην Blagoveshchensk…
Αδελφοποιημένη με την κινέζικη πόλη Heihe (βρίσκεται στην απέναντι όχθη του ποταμού Amur), η Blagoveshchensk ξεκίνησε την αστική ζωή της μόλις το 1856, ως ένα στρατιωτικό φυλάκιο των Ρώσων απέναντι στην απειλή των Κινέζων. Διοικητικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής σήμερα, η παραποτάμια σιβηρική πόλη αποτελεί μέρος μιας ζώνης ελεύθερου εμπορίου με την Κίνα, και συγκεκριμένα με την “αδελφή” πόλη Heihe…
Προσωπικά, βρήκα την Blagoveshchensk από αδιάφορη ως θανάσιμα ανιαρή. Κτισμένη σύμφωνα με τα σοβιετικά πολεοδομικά πρότυπα, η ρυμοτομία της αποτελούσε πιστή αντιγραφή μιας σκακιέρας, ενώ τα μνημειακά αξιοθέατα που διέθετε ήταν ελάχιστα. Πάντως, η εικόνα της Heihe που αντίκριζα από τις όχθες της Blagoveshchensk ήταν αναμφίβολα “όλα τα λεφτά”. Ήμουν με το πόδι στην Ρωσία και το βλέμμα στην Κίνα…
Η καρδιά της πόλης κτυπούσε στο παραποτάμιο πεζοδρομημένο τμήμα της. Εκεί, παρέα με τους κατοίκους της Blagoveshchensk, πέρασα τα δυο απογεύματά μου με χαλαρό σουλάτσο, διεισδυτικές ματιές και πολλά χαμόγελα ευγένειας…
ΓΕΦΥΡΑ ΔΥΟ ΚΟΣΜΩΝ
Η δεύτερη μέρα στην Blagoveshchensk ήταν αφιερωμένη στην φροντίδα της γαλανόλευκης BMW F-650, μιας και είχα πραγματοποιήσει από την αρχή του ταξιδιού περί τα 4.670 χλμ. Η φθορά των ελαστικών δεν ήταν ανησυχητική, τα λάδια στον κινητήρα δεν θα άλλαζαν μέχρι το τέλος του ταξιδιού, η αλυσίδα δεν ήθελε τέντωμα, ενώ ένα γενικό τσεκάρισμα σε βίδες και παξιμάδια κρίθηκε απαραίτητο. Τελικά όλα καλά…
Mια είδηση με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, την οποία μου γνωστοποίησε ο ιδιοκτήτης του hostel, ήταν η κατασκευή της γέφυρας “Amur Bridge”, που θα συνδέει –για πρώτη φορά στην ιστορία τους– την Blagoveshchensk με την απέναντι Heihe. Η κατασκευή της σινο–ρωσικής γέφυρας, που ξεκίνησε το 2016 με υπολογισμένο κόστος $355.000.000, θα ενώνει οδικώς και σιδηροδρομικώς τις δυο αδελφοποιημένες πόλεις του ποταμού Amur και αναμένεται να ολοκληρωθεί στα τέλη του 2019…
Κατά τ’ άλλα, με την φωτογραφική μηχανή στα χέρια, έλιωσα σόλες στους δρόμους της Blagoveshchensk προκειμένου να εμπλουτίσω τις ψηφιακές αναμνήσεις μου από αυτήν την πόλη – ήταν μια όντως δύσκολη αποστολή.
ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ
Ήταν καιρός όμως να επιστρέψω στο Vladivostok. Ο δρόμος της επιστροφής για την παραθαλάσσια πόλη της Σιβηρίας περνούσε φυσικά (ξανά) από την Khabarovsk. Η γαλανόλευκη BMW F-650 ακολουθούσε πιστά τις συντεταγμένες του GPS που «σημάδευαν» την πόλη Khabarovsk, ρολάροντας όμως κάτω από το υγρό φορτίο ενός μολυβένιου ουρανού.
Τις δυο τελευταίες μέρες ο καιρός ήταν άστατος και η εναλλαγή ήλιου και βροχής ήταν συνεχής. Ευτυχώς, ο όγκος της βροχής ήταν μικρός και δεν δημιουργούσε προβλήματα στην οδήγηση. Ήταν πάντως στιγμές που στο μυαλό μου έρχονταν οι εικόνες των πλημμυρισμένων παραποτάμιων χωριών του Amur…
Στην Khabarovsk έφτασα αργά το απόγευμα. Μούσκεμα στον ιδρώτα (λόγω της αυξημένης υγρασίας), αρκετά κουρασμένος και βρώμικος από τα νερά και τις λάσπες του δρόμου, κατέλυσα στο ίδιο γνωστό hostel, έκανα ένα ζεστό μπάνιο, δείπνησα πρόχειρα και «έκλεισα διακόπτη»…
Πλησιάζοντας την επομένη στο Vladivostok, υπήρχε διάχυτη μια μελαγχολία. Δεν ήταν για το ταξίδι που τελείωνε. Ήταν από το μέτρημα των εμπειριών που δεν έζησα, για τα όποια όνειρα που δεν μπόρεσα να αγγίξω, για τα χιλιόμετρα που δεν διήνυσα. Ήθελα να πατήσω “pause” στο χρόνο, να γυρίσω πίσω στους σκονισμένους χωματόδρομους του Lena Hwy και να συνεχίσω την διαδρομή μου προς τον σιβηρικό βορρά. Αμείλικτος αντίπαλος όμως ο χρόνος! Πώς να τον νικήσω άραγε;
Το οδοιπορικό “ADV 2 SIBERIA” ολοκληρώθηκε και τυπικά με την άφιξή μου στο παραθαλάσσιο Vladivostok, όπου επέστρεψα μετά από 6.240 συναρπαστικά χιλιόμετρα στην απέραντη σιβηρική γη. Μπορεί για δύο μέρες η πόλη του Ειρηνικού να αποτελούσε τοπίο στην ομίχλη, αλλά αυτό δεν μ’ εμπόδισε να μεριμνήσω για την ατμοπλοϊκή επιστροφή της BMW F-650 στα πάτρια εδάφη.
Και όσον αφορά την δική μου απόδραση από το Vladivostok, είχα αποφασίσει να μην επιστρέψω αμέσως στην Ελλάδα. Μετά από δυο συνεχόμενα δίτροχα οδοιπορικά στην κίτρινη ήπειρο ( “ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΣΙΑ – ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΠΟΤΑΓΟΥ” & “ADV 2 SIBERIA”), επιτακτική ήταν η ανάγκη για καλοκαιρινές διακοπές και ξεκούραση. Ναι, για λίγες μέρες ήθελα να μην καθίσω στην σέλα μιας μοτοσυκλέτας, αλλά σε μια ξαπλώστρα παραλίας. Γι’ αυτό το λόγο έκλεισα το κινητό, έβγαλα την μπαταρία από το notebook και πέταξα μακριά στην εξωτική Ινδονησία…
