“2 GENERATIONS’ RIDE / CAPE 2 CAPE”
ΜΕΡΟΣ Β΄
ΣΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ
Μετά το Rovaniemi, το ταξίδι μας προς το Nordkapp συνεχίστηκε μ’ ανέλπιστο σύμμαχό μας έναν υπέροχο καιρό. Με τον ήλιο να μας χαμογελά και την θερμοκρασία να «ακροβατεί» σε θετικά μονοψήφια νούμερα, προσπεράσαμε τις κωμοπόλεις Inari, Kaamamen, Karasjok και Olderfjord και εκστασιασμένοι αντικρίσαμε αργά το μεσημέρι τα ανταριασμένα νερά του Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού.
Ένα υποθαλάσσιο τούνελ μάς «αποβίβασε» κατόπιν στο νησί του Ακρωτηρίου, όπου σχεδόν τα πάντα ήταν καλυμμένα από ένα λευκό πέπλο χιονιού. Ευτυχώς, οι δρόμοι ήταν ανοιχτοί από τα χιόνια και έτσι φτάσαμε με ασφάλεια στον τελικό προορισμό μας. Ναι, η μοτοσυκλέτα μας φρενάρισε επιτέλους μπροστά στην υδρόγειο σφαίρα του Βορείου Ακρωτηρίου …
Ο καβαφικός πηγαιμός του “CAPE 2 CAPE” έφτασε εδώ στο τέλος του. Μακρύς και κρύος (κυριολεκτικά) ο δρόμος μέχρι την βόρεια εσχατιά της Ευρώπης, γεμάτος όμως μοναδικές παραστάσεις, ανεκτίμητες εμπειρίες και δυνατά συναισθήματα, που ευγνώμονες “κρύψαμε» βαθιά μέσα στις ψυχές μας για πάντα. Πατέρας και γιος…
Η “Ιθάκη” μας ήταν εδώ –στην άκρη του γκρεμού– και μας καρτερούσε ατενίζοντας τον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό. Μπροστά στην υδρόγειο σφαίρα του Βορείου Ακρωτηρίου, στήσαμε ένα μικρό, αυθόρμητο πανηγύρι. Όλη η ένταση, η κούραση και η προσμονή των προηγούμενων ημερών, μοιραία βρήκαν λυτρωτικά διέξοδο. Αγκαλιαστήκαμε ζεστά, πανηγυρίσαμε παθιασμένα, φωτογραφηθήκαμε με τρέλα. Ναι, τα είχαμε καταφέρει! Από το Ταίναρο στο Nordkapp. Η ψυχή, το πάθος, η προσπάθεια, η θέληση, η αγάπη, το όνειρο! Ταξιδευτές στην ίδια σέλα της ζωής. Πατέρας και γιος…
Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΗΦΟΡΑ
Μετά την μεγάλη ανηφόρα, σειρά είχε τώρα η κατηφόρα – η πολυπόθητη επιστροφή στην Ελλάδα! Στα πρώτα 800 χλμ. της διαδρομής (Nordkapp – Alta – Hapamanda), η Νορβηγία, η Φιλανδία και η Σουηδία φιλοξένησαν διαδοχικά την πορεία της HONDA AFRICA TWIN 1000 ADV προς τις ακτές του Βοθνιακού κόλπου…
Την πιο κρύα ανάμνηση της Λαπωνίας μάς την πρόσφερε ωστόσο η περιοχή της πόλης Alta. Με τον υδράργυρο να σημαδεύει τους –7C (με ταχύτητα 80 χλμ., η θερμοκρασία έπεφτε περίπου στους –12), οι δυο αναβάτες πρωταγωνιστήσαμε στην ταινία ” Η Εποχή των Παγετώνων Νο 99″. Αν και βρέθηκε ένα βήμα πριν την ολική κατάψυξη, ο μαύρος σκύλος στην πίσω σέλα (βλέπε Γιώργος) τελικά άντεξε…
Το πέρασμα του Αρκτικού Κύκλου στην σουηδική κωμόπολη Juokseng σηματοδότησε την είσοδό μας σε λίγο πιο θερμές καταστάσεις. Λίγο ζέστη βρε παιδιά…
Τώρα πλέον μόνο Σουηδία! Από την συνοριακή πόλη Hapamanda ως την πρωτεύουσα Στοκχόλμη (1050 χλμ.) μάς κυνηγούσε ένα κύμα κακοκαιρίας με χιονοπτώσεις και πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Πάνω που είχαμε βγάλει τα ισοθερμικά, τα ξαναφορέσαμε…
Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ
Η Στοκχόλμη ήταν ένα κομβικό σημείο στο ταξίδι της επιστροφής. Έχοντας πλέον ολοκληρώσει με επιτυχία την ζεύξη των δυο ευρωπαϊκών ακρωτηρίων, ο Γιώργος στην σουηδική πρωτεύουσα με αποχαιρέτησε και επέστρεψε αεροπορικώς στην Αθήνα. Την επόμενη μέρα (Δευτέρα) άνοιγαν τα σχολεία και θα έπρεπε να δώσει το «αγωνιστικό» παρών στην τάξη. Τέλος για αυτόν οι δίτροχες διακοπές…
Εγώ, αντίθετα, θα συνέχιζα μόνος στην σέλα της HONDA AFRICA TWIN 1000 ADV, το ταξίδι της επιστροφής στην Ελλάδα. Τελευταίος μου σταθμός επί σουηδικού εδάφους αποτέλεσε η πόλη Μάλμο (640 χλμ. νότια της Στοκχόλμης). Νυχτερινό ατμοπλοϊκό ταξίδι και το επόμενο πρωινό “Good morning Germany”.
Το ταξίδι της επιστροφής στην Γερμανία ξεκίνησε στις 07.00 από το λιμάνι Travemunde με ελαφριά χιονόπτωση και θερμοκρασία που άγγιζε τους 0ο C. Ημερήσιος προορισμός το Μόναχο (850 χλμ. νοτιότερα), όπου έφτασα νωρίς το απόγευμα, με σαφώς ζεστότερες θερμοκρασίες. Πριν ακόμα καταλύσω στο ξενοδοχείο, έκανα μια στάση στην πλατεία Marienplatz για την καθιερωμένη μπύρα και τις πανοραμικές φωτογραφίες από το καμπαναριό του Καθεδρικού ναού του Αγίου Πέτρου.
Το πρωί Γερμανία, το μεσημέρι Αυστρία, το απόγευμα Ιταλία! Αυτό ήταν το οδικό “μενού” της επόμενης ημέρας (560 χλμ.). Απο το Μόναχο, η HONDA AFRICA TWIN 1000 ADV κατευθύνθηκε τάχιστα στο κοντινό Σάλτσμπουργκ. Ολιγόωρη παραμονή για καφέ βιενουά και χαλαρό σουλάτσο στα πλακόστρωτα σοκάκια της μελωδικότερης αυστριακής πόλης. Μότσαρτ, η γενέτειρά σου…
Από το Σάλτσμπουργκ ως τα σύνορα της Ιταλίας ενσωματώθηκα κατόπιν σε μια παρέα 3 Γερμανών μοτοσυκλετιστών με HONDA AFRICA TWIN 1000, που κατέβαιναν στα Βαλκάνια. Δυνατή και κεφάτη παρέα, ανανεώσαμε το ραντεβού μας στην Ελλάδα…
ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ
Πάντα αφιερώνω λίγο χρόνο στην Βενετία, όταν βρεθώ στα μέρη της! Έτσι έγινε και τώρα. Το τελείωμα της τελευταίας ημέρας on the road με βρήκε να απολαμβάνω το ηλιοβασίλεμα στα υδάτινα μονοπάτια της πλανεύτρας Βενετίας.
Με την επιβίβασή μου την επομένη στο πλοίο «ΑSTERION ΙΙ» της ANEK LINES, γράφτηκε και τυπικά ο επίλογος του “2 GENERATIONS’ RIDE – CAPE 2 CAPE”. Στο ατμοπλοϊκό ταξίδι Βενετία – Πάτρα, οι άνθρωποι της ANEK LINES φρόντισαν –για ακόμα μια φορά– να μου προσφέρουν μια ποιοτική και ευχάριστη εμπειρία εν πλω, ενώ η τελευταία διαδρομή Πάτρα – Αθήνα με οδήγησε κατευθείαν στην ανοιχτή αγκαλιά του Γιώργου και της Όλγας, που καρτερούσαν με προσμονή την μεταμεσονύχτια άφιξή μου.
Έχοντας επιστρέψει πια σε ρυθμούς καθημερινότητας, μοιραία έφτασε η ώρα του απολογισμού για το συναρπαστικό ταξίδι των δυο ακρωτηρίων. Η περιπέτεια δρόμου “2 GENERATIONS’ RIDE / CAPE 2 CAPE” ήταν και για τους δυο μας ένα τεράστιο δώρο ζωής – περισσότερο όμως για μένα. Γιατί μέσα από την όλη διαδικασία του ταξιδιού, επιδίωξα και κατάφερα τελικά να “δείξω” στον Γιώργο κάποιες από τις ομορφιές και τις αξίες της ζωής…
Εμείς οι γονείς πρέπει να αναλάβουμε ενεργά τον ρόλο μας και να δείξουμε στα παιδιά μας τον κόσμο. Δεν πρέπει να τον γνωρίσουν μέσα από την εικονική πραγματικότητα μιας οθόνης. Ταξιδέψτε μαζί με τα παιδιά σας (κοντά ή μακριά), είναι το ομορφότερο δώρο που μπορείτε να τους κάνετε. Είναι το καλύτερο σχολείο…
