“2 GENERATIONS’ RIDE / CAPE 2 CAPE”
ΜΕΡΟΣ Α΄
Το 2018, πατέρας και γιος ταξιδέψαμε για πρώτη φορά μαζί με μια μοτοσυκλέτα. Δυο γενιές στην ίδια σέλα, μοιραστήκαμε εικόνες, εμπειρίες και συναισθήματα οδοιπορώντας με μια HONDA AFRICA TWIN CRF 1000 στην Ευρώπη και στην Αφρική (“2 GENERATIONS’ RIDE / 2 CONTINENTS”).
Ο ταξιδιωτικός σπόρος του “2 GENERATIONS’ RIDE” που φυτέψαμε πέρσι στην καρδιά μας, φέτος άνθισε. Έγινε ένα πελώριο δέντρο που άπλωσε τα κλαδιά του σε όλη την Ευρώπη και τ’ ονομάσαμε “CAPE 2 CAPE”…
Το 2019, μαζί και πάλι στην ίδια σέλα, πατέρας και γιος ξεκινάμε από το ελληνικό ακρωτήριο Ταίναρο, το (δεύτερο) νοτιότερο χερσαίο ακρωτήριο της Ευρώπης, με προορισμό το ακρωτήριο Nordkapp της Νορβηγίας, το βορειότερο χερσαίο ακρωτήριο της Ευρώπης. Ενδιάμεση στάση, ο Αρκτικός Κύκλος…
Μπορεί για μας το Ταίναρο να είναι η αφετηρία του ταξιδιού “2 GENERATIONS’ RIDE / CAPE 2 CAPE”, όμως, από αρχαιοτάτων χρόνων το νοτιότερο χερσαίο σημείο της Ελλάδας αποτελούσε μια από τις πιο μυθικές περιοχές της χώρας. Το Ταίναρο οφείλει το όνομά του στον μυθικό ήρωα Ταίναρο (γιο του Δία), που ήταν ο οικιστής που ίδρυσε την πόλη Ταίναρο στην Ακρωταινάρια χερσόνησο. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας πίστευαν πως εδώ βρισκόταν η Πύλη για τον Άδη, απ’ όπου κατέβασε ο Ηρακλής τον Κέρβερο στον Κάτω κόσμο, ενώ για τους Σπαρτιάτες αποτελούσε έναν σημαντικό λατρευτικό τόπο, με αρχαίο ιερό και νεκρομαντείο…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΕΝΕΤΙΑ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Από το σημείο όπου σταθμεύσαμε την HONDA AFRICA TWIN CRF 1000 ADV SPORT, χρειάστηκε να περπατήσουμε 40΄ για να προσεγγίσουμε τον επιβλητικό πέτρινο φάρο του Ταίναρου (ύψους 16 μ.), ο οποίος άρχισε από το 1887 να φωτίζει τα νερά της Μεσογείου. Και μετά τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες, επιστρέψαμε ενθουσιασμένοι –αλλά και κατάκοποι– στην μοτοσυκλέτα και ξεκινήσαμε για Πάτρα, εκεί όπου αργά το ίδιο βράδυ επιβιβαστήκαμε στο πλοίο της γραμμής Πάτρα – Βενετία…
Μετά από ένα 32ωρο ταξίδι εν πλω, στους σύγχρονους και φιλόξενους χώρους του F/B OLYMPIC CHAMPION της ANEK LINES, αποβιβαστήκαμε ανήμερα το Πάσχα των Καθολικών στην Βενετία και ξεκινήσαμε αμέσως πορεία για Μόναχο (540 χλμ.). Παρόλο που ήταν Πάσχα, η κίνηση στους δρόμους ήταν αυξημένη, ιδιαίτερα στο επαρχιακό δίκτυο του Τιρόλο. Ευτυχώς ο καιρός ήταν σύμμαχός μας και μας έφτιαξε το κέφι. Ναι, είχαμε φέρει την ελληνική λιακάδα στην καρδιά των Άλπεων.
Στο κουκλίστικο θέρετρο Seefeld in Tirol πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη ελληνο–ελβετική μοτοσυνάντηση. Ο Στέλιος ξεκίνησε από την Ζυρίχη με την μοτοσυκλέτα του (BMW GS 1200) για να μας συναντήσει και να πιούμε έναν καφέ. Νάσαι καλά ρε φίλε Στέλιο!
Ο ήλιος είχε νυστάξει όταν προσεγγίσαμε το Μόναχο. Ξενοδοχείο, μπάνιο και μετά για kebab στο γωνιακό μαγαζί. Αύριο Βερολίνο…
ΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Είναι υπέροχο να βρίσκεις φίλους από τα παλιά και να σου ανοίγουν την καρδιά και το σπίτι τους. Ο πληθωρικός Γιάννης Βασιλείου μάς περίμενε στο Βερολίνο και για δυο μέρες ήταν ο οικοδεσπότης και ξεναγός μας στην γερμανική πρωτεύουσα. Περάσαμε πραγματικά υπέροχα. Τα κυριότερα αξιοθέατα του Βερολίνου αποτυπώθηκαν στην μνήμη του Γιώργου, ο οποίος ενθουσιάστηκε από την γνωριμία του με το μητροπολιτικό κέντρο της Γερμανίας. Η επιτομή του αστικού τουρισμού…
Η διαδρομή Berlin – Lubeck (280 χλμ.) υπήρξε το τελευταίο ετάπ επί γερμανικού εδάφους και πραγματοποιήθηκε κάτω από ηλιόλουστες καιρικές συνθήκες.
Πριν κατευθυνθούμε στο λιμάνι Travemunde –όπου μάς καρτερούσε το καράβι για την Φιλανδία– πραγματοποιήσαμε μια επίσκεψη γνωριμίας στα πλακόστρωτα σοκάκια της κοντινής ατμοσφαιρικής πόλης Lubeck, που αντιπροσωπεύει ένα μικρό αρχιτεκτονικό διαμάντι μεσαιωνικής “κοπής”…
Στο χώρο του λιμανιού, το check–in για την επιβίβασή μας ξεκίνησε γύρω στις 23:00, ενώ οι δείκτες του ρολογιού “σημάδευαν” άγρια μεσάνυχτα (03:00), όταν το καράβι έλυσε κάβους και ξεκίνησε το 30ωρο ταξίδι μας με προορισμό την πρωτεύουσα Ελσίνκι. Σκανδιναβία, ερχόμαστε…
ΣΤΟΝ ΑΡΚΤΙΚΟ ΚΥΚΛΟ
Μόλις αποβιβαστήκαμε στο Ελσίνκι, η HONDA AFRICA TWIN 1000 ADV ξεκίνησε αμέσως την πορεία της προς τον φιλανδικό βορρά, την παγωμένη Λαπωνία. Μετά από 800 ανιαρά χιλιόμετρα και δυο μέρες στον δρόμο, μάς υποδέχτηκε η πόλη Rovaniemi, με θερμοκρασίες που άγγιζαν τους 5 C.
Μπορεί να ξεκινήσαμε από το Ελσίνκι με 20 C, αλλά όσο προχωρούσαμε βόρεια, τόσο η θερμοκρασία έπεφτε. Παράλληλα, το χιόνι έκανε την εμφάνισή του στις άκρες του δρόμου, ενώ πάμπολλες λίμνες παρουσιάζονταν λευκές και παγωμένες. Γνωρίζαμε ότι ήταν ζήτημα χρόνου να δούμε τον υδράργυρο να κατρακυλά κάτω από τους 0 C!
Στην Rovaniemi, εκτός από το (τουριστικό) σπίτι του Αι Βασίλη, είχαμε να επιτελέσουμε μια ακόμα αποστολή: να “πατήσουμε” πάνω στον Αρκτικό Κύκλο! Και τελικά την πραγματοποιήσαμε, με ανείπωτη χαρά και ενθουσιασμό. Από την Rovaniami, μόλις 700 χλμ. μας χωρίζουν πλέον από τον απώτατο προορισμό μας, το ακρωτήριο Nordkapp. Ήταν ανήμερα το Πάσχα, όταν ξεκινούσαμε την πορεία μας προς το βορειότερο χερσαίο ακρωτήριο της Ευρώπης…
