Η ιταλική γη είναι διάσπαρτη από μικρά και μεγάλα διαμάντια… Δεν χρειάζεται να ψάξετε πολύ για να τα βρείτε, υπάρχουν παντού, σε κάθε γωνιά της χώρας. Η Alberobello και το Portofino είναι δυο μικρά, αστραφτερά διαμάντια της περίτεχνα διακοσμημένης ιταλικής μπιζουτιέρας…
Ρώμη, Μιλάνο, Βενετία, Φλωρεντία, Νάπολη, Παλέρμο, Μπολόνια… Η Ιταλία είναι μια χώρα με πολλές και εντυπωσιακές πόλεις, οι οποίες
έχουν όλες κάτι να σας προσφέρουν –διασκέδαση, χαλάρωση, Ιστορία ή πολιτισμό. Το ιδιαίτερο ιστορικό «βάρος» και τα διαχρονικά μνημεία των ιταλικών πόλεων, σε συνδυασμό με το αστικό τους τοπίο, που παραπέμπει σε αλλοτινές εποχές, τις καθιστούν προορισμούς ζωής…
Ακόμη κι αν είστε φανατικός οπαδός των ιταλικών μεγαλουπόλεων, δεν είναι απαραίτητο να περιορίσετε την επίσκεψή σας μόνο σ’ αυτές για να βρείτε λίγο δράση. Σε περίπτωση που έχετε εξαντλήσει όλα τα δυνατά αξιοθέατά τους, μπορείτε να περπατήστε και σε κάποιες άλλες –λιγότερο προβεβλημένες– γωνιές της χώρας, για να γνωρίσετε δυο μικρούς ανεκτίμητους θησαυρούς της Ιταλίας.
Οδηγήστε την μοτοσυκλέτα σας αρχικά στον ιταλικό Νότο, και συγκεκριμένα στην περιοχή της Απουλίας. Εκεί, μια ολόκληρη πολιτεία, η Alberobello, καμαρώνει για τις παραμυθένιες κατοικίες Trulli. Με σημείο αναφοράς το ασυνήθιστο κωνικό τους σχήμα, τα μεσαιωνικά σπίτια της Alberobello θα σας γοητεύσουν με την αρχιτεκτονική μοναδικότητα και την ιδιαίτερη αισθητική τους.
Κατευθυνθείτε κατόπιν στον μακρινό Βορρά, με προορισμό το μικρό γραφικό λιμανάκι Portofino στα παράλια της Λιγουρίας. Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική γραμμή, η ομορφιά της φύσης και η διάθεση για ξένοιαστη dolce vita, έχουν δημιουργήσει εδώ ένα από τα πιο αγαπημένα κρησφύγετα των κοσμικών της Ευρώπης. Είναι από τα μέρη εκείνα που, όταν τα επισκεφθείτε, τα θυμάστε για όλη την υπόλοιπη ζωή σας…
ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΚΑΛΕΣ ΜΑΓΙΣΣΕΣ
«Μια φορά και ένα καιρό, στην καρδιά της Απουλίας, υπήρχε ένα χωριό ξεχωριστό, αλλόκοτο, με σπίτια που είχαν κωνικές στέγες, κτισμένες από επίπεδες γκρίζες πλάκες. Στα σπίτια αυτά, που έμοιαζαν με μεγάλες κυψέλες και ονομάζονταν trulli, ζούσαν οι καλές μάγισσες της περιοχής. Κανείς όμως δεν ήξερε να απαντήσει με βεβαιότητα πότε και γιατί χτίστηκαν τα trulli, αφού η ιστορία τους ήταν μπερδεμένη ανάμεσα σε τοπικούς θρύλους και παραδόσεις…».
Κάπως έτσι θα μπορούσε να ξεκινά το παραμύθι μας για την Alberobello, μια ημιορεινή κωμόπολη του ιταλικού νότου, γνωστή κι ως η πρωτεύουσα των τρούλων της Απουλίας. Κοινό γνώρισμα των σπιτιών (trulli) της πόλης του «Ωραίου Δέντρου» (όπως ετυμολογικά ερμηνεύεται η Alberobello) αποτελεί το κωνικό σχήμα της στέγης των 1.500 ασβεστωμένων κατοικιών της.
Αυτό το συναρπαστικό αρχιτεκτονικό χαρακτηριστικό των trulli, σε συνδυασμό με τις κατασκευαστικές τεχνικές της προϊστορικής περιόδου που έχουν υιοθετηθεί, οδήγησαν το 1996 την UNESCO να συμπεριλάβει το «πέτρινο δάσος» των κωνικών κατοικιών της Alberobello στην μεγάλη λίστα των Μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς
Το γοητευτικό παραμύθι αρχίζει να μετουσιώνεται σε μια απτή ταξιδιωτική πραγματικότητα, πολύ πριν φτάσετε στην Alberobello (απέχει 53 χλμ. νοτιοανατολικά από το Μπάρι). Διασχίζοντας το κατάφυτο με αμπέλια, ελιές, αμυγδαλιές και εσπεριδοειδή, αγροτικό τοπίο της κοιλάδας Murge, θα αντικρίσετε διασκορπισμένα σε μεγάλη έκταση μικρά στρογγυλά πυργόσπιτα, με κωνικές σκεπές κατασκευασμένες από επίπεδες ασβεστολιθικές πλάκες.
ΛΑΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΡΥΛΟΙ
Πολλές είναι οι λαϊκές παραδόσεις, οι θρύλοι και οι ιστορίες που πέρασαν από γενιά σε γενιά και αιτιολογούν τη δημιουργία των trulli. Οι δυο δημοφιλέστερες απόψεις για τη δημιουργία των trulli υποστηρίζουν ότι τα κωνικά κτίσματα της Απουλίας κατασκευάστηκαν για πρώτη φορά στη διάρκεια του Μεσαίωνα. Σύμφωνα με την πρώτη, τον 15ο αιώνα ο βασιλιάς Φερδινάνδος Α΄ της Αραγονίας απαγόρευσε στους υπηκόους του να χτίζουν μόνιμες κατοικίες στην Απουλία, θεωρώντας ότι έπρεπε να μπορούν να μετακινούνται ανά πάσα στιγμή, όταν και όπου αυτός θα το απαιτούσε. Έτσι, οι κάτοικοι των χωριών ξεκίνησαν να κτίζουν τα trulli, τα οποία μπορούσαν εύκολα να τα αποσυναρμολογήσουν σε περίπτωση βασιλικής διαταγής.
Η άλλη άποψη -η πιο επικρατέστερη- θέλει τα trulli να αντιπροσωπεύουν μια πρωτότυπη μορφή φοροδιαφυγής. Στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα, όταν η περιοχή πέρασε στην κυριαρχία της οικογένειας Acquaviva, ο βασιλιάς της Ισπανίας επέβαλε φόρο αστικής ανοικοδόμησης σε όλες τις κατοικίες, εκτός από τα ημιτελή.
Οι ντόπιοι, αντιδρώντας στο φοροεισπρακτικό διάταγμα, κατασκεύαζαν τις στέγες των μικρών σπιτιών τους χρησιμοποιώντας ασβεστολιθικές πλάκες, δίχως όμως τη χρήση συνδετικού υλικού (αμμοκονίασμα). Έτσι, σε περίπτωση βασιλικής επιθεώρησης, οι ντόπιοι αφαιρούσαν γρήγορα τις κωνικές στέγες των σπιτιών, μετατρέποντάς τα σε ημιτελή. Μετά την απομάκρυνση των φοροεισπρακτόρων, επανατοποθετούσαν μέσα σε λίγες ώρες τις στέγες και οι κατοικίες-κυψέλες ήταν ξανά έτοιμες, μέχρι την επόμενη φορο-επιδρομή. Η απελευθέρωση της περιοχής από τον βασιλιά Φερδινάνδου Δ΄ των Βουρβόνων (27/5/1797) σηματοδότησε το τέλος αυτής της ευφυέστατης μεθόδου φοροδιαφυγής.
Ωστόσο, υπάρχει και μια ενδιαφέρουσα θεωρία από ορισμένους σύγχρονους μελετητές, οι οποίοι βρίσκουν αρκετά κοινά σημεία ανάμεσα στα trulli και σε αντίστοιχες κατασκευές στις Μυκήνες. Πρόκειται για μια τολμηρή θεωρία που, αν ευσταθεί, αποκαλύπτει μία σχέση ηλικίας 5.000 ετών. Ως άποψη, πάντως, δεν είναι καθόλου απίθανη, αφού τα λιμάνια της Απουλίας ήταν τα πλησιέστερα προς την Ελλάδα και η Νότια Ιταλία μαζί με τη Σικελία αποτελούσαν κάποτε (8ο – 3ο π. Χ. αιώνα) τη Μεγάλη Ελλάδα.
Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ «ΩΡΑΙΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ»
Ολόλευκα, εξωπραγματικά, μοναδικά. Αν σας αρέσει να βάζετε «ετικέτες» στις ταξιδιωτικές σας εμπειρίες, τότε σίγουρα θα χρησιμοποιήσετε αυτές τις τρεις λέξεις για να περιγράψετε το θέαμα που προσφέρει η Alberobello. Τα εκατοντάδες φρεσκο-ασβεστωμένα σπίτια με τις λίθινες κωνικές στέγες σε γκρι απόχρωση δημιουργούν μια συναρπαστική αντίθεση με την υπόλοιπη σύγχρονη εικόνα της πολιτείας του «Ωραίου Δέντρου».
Ο παραδοσιακός οικισμός των trulli (Zonna trulli) βρίσκεται στη δυτική πλευρά της Alberobello και απλώνεται στις πλαγιές ενός χαμηλού λόφου. Αριθμεί περί τις 1.400 κωνικές κατοικίες και χωρίζεται σε δυο συνοικίες, τη Aia Piccola και τη Rione Monti. Η πρώτη, που φιλοξενεί περίπου 400 κατοικίες trulli, είναι η λιγότερο τουριστικά αξιοποιημένη συνοικία των trulli, με πιο ήρεμους ρυθμούς καθημερινότητας.
Αντίθετα, η συνοικία Rione Monti με τις περίπου 1.000 κωνικές κατοικίες, είναι η μεγάλη τουριστική ατραξιόν της Alberobello. Χάρη στην ικανότητα των Ιταλών να εκμεταλλεύονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα αξιοθέατα του τόπου τους, πολλά trulli έχουν μετατραπεί σε εστιατόρια με τοπικές γεύσεις, ατμοσφαιρικά μπαρ, καταστήματα ειδών λαϊκής τέχνης, μικρομάγαζα τουριστικών αναμνηστικών, ακόμα και σε μικρά ξενοδοχεία. Ακόμα και ο καθεδρικός ναός του ιστορικού τομέα της Alberobello (Chiesa di Sant’Antonio), κτισμένος τον 20ο αιώνα, έχει δανειστεί την αρχιτεκτονική γραμμή των trulli. Παρεμπιπτόντως, η ονομασία των trulli προέρχεται από το λατινικό turrula, που σημαίνει μικρός πύργος.
ΚΑΙ ΕΖΗΣΑΝ ΑΥΤΕΣ ΚΑΛΑ…
Περπατήστε στα πεντακάθαρα πλακόστρωτα σοκάκια με τις ολάνθιστες γλάστρες και θαυμάστε τις φρεσκοβαμμένες με ασβέστη αυλές και τοίχους των trulli, που αντανακλούν την αστραφτερή εικόνα του λευκού χωριού.
Τα trulli είναι στην πλειοψηφία τους τετράγωνα κτίσματα που διαθέτουν μια κεντρική αίθουσα, με κάποιους επιπλέον βοηθητικούς χώρους που σκεπάζονται με θόλους. Οι τοίχοι είναι κατασκευασμένοι από μεγάλους πέτρινους ογκόλιθους που έχουν συναρμολογηθεί με αμμοκονίαμα, κάτι που βοηθά στην ρύθμιση της εσωτερικής θερμοκρασίας.
Η αρχιτεκτονική τεχνοτροπία αυτών των πρωτόγονων κτισμάτων με την ιδιαίτερη αισθητική-χρωματική αντίληψη, ίσως σας δημιουργήσει κάποιους αμυδρούς αιγαιοπελαγίτικους συνειρμούς. Μην διστάσετε να ζητήσετε από τους φιλόξενους ντόπιους να σας ξεναγήσουν στα ενδότερα των σπιτιών τους. Το εσωτερικό των trulli είναι αυστηρά λιτό, με λαξευμένα κοιλώματα στους τοίχους, ελάχιστα ξύλινα κουφώματα, πολύχρωμες κουρτίνες σε ρόλο θυρών και χειροποίητα έπιπλα από ξύλο ελιάς.
Παρατηρείστε με προσοχή τις γκρίζες κωνικές σκεπές των trulli, που τις συνθέτουν επίπεδες ασβεστολιθικές πέτρες, διατεταγμένες σε οριζόντιες, ομόκεντρες στρώσεις. Σε πολλές κωνικές στέγες διακρίνονται ζωγραφισμένα με ασβέστη διάφορα ευφάνταστα σύμβολα, ακατανόητα στη πλειοψηφία τους, που αποτελούν και αυτά μέρος της μακραίωνης λαϊκής παράδοσης των trulli. Οι μελετητές, ανάλογα τη συμβολική τους σημασία, τα έχουν χωρίσει σε τρεις κύριες κατηγορίες: στα θρησκευτικά (χριστιανικά), στα ειδωλολατρικά-παγανιστικά και στα αρχαία-πρωτόγονα.
Εκτός από τα σύμβολα που έχουν ξεκάθαρη θρησκευτική-χριστιανική προέλευση (όπως ο σταυρός), υπάρχουν άλλα που είναι οικόσημα οικογενειών. Αρκετά συμβολίζουν προλήψεις, επικλήσεις, ευχές και ειδωλολατρικές δοξασίες αλλοτινών εποχών. Υπάρχουν επίσης σύμβολα για το ξόρκισμα από το κακό μάτι -αλλά ούτε λόγος για σύμβολα μαγισσών.
Συνεχίστε και ολοκληρώστε την περιπλάνησή σας στο μαγευτικό κόσμο των trulli, απολαμβάνοντας ένα ρομαντικό δείπνο σε κάποιο παραδοσιακό ρεστοράν-trulli. Γεμίστε το ποτήρι σας με γλυκόπιοτο κρασί από τα αμπέλια της απουλιανής γης και αφήστε το παραμύθι των trulli να κυλήσει αργά προς το τέλος του: «…και έζησαν αυτές (οι μάγισσες) καλά και εμείς καλύτερα…»
Κρυμμένο σε μια τοποθεσία γενναιόδωρα προικισμένη από την υπέροχη φύση της Λιγουρίας, το μικρό απάνεμο λιμανάκι Portofino απέχει 130 χλμ. νότια του Μιλάνου. Οι πευκόφυτες λοφοπλαγιές που υποκλίνονται στα τουρκουάζ νερά της Μεσογείου, οι μικροί ειδυλλιακοί κολπίσκοι, το εύκρατο κλίμα και η γλυκιά dolce vita ήταν τα στοιχεία εκείνα που ενέπνευσαν τον Γάλλο λογοτέχνη Guy de Maupassant να περιγράψει το Portofino ως «…μια λαμπρή αψίδα του φεγγαριού, που ανοίγεται πάνω από τα ήρεμα νερά μιας μικρής λίμνης…».
Το παραθαλάσσιο Portofino αντιπροσωπεύει έναν ισχυρό πόλο έλξης των ελίτ παραθεριστών, που θέλουν να γευτούν την κοσμοπολίτικη εκδοχή του ιταλικού τουρισμού και παράλληλα αναζητούν έναν ιδιαίτερο προορισμό που να συνδυάζει με ταιριαστό τρόπο την ιστορική παράδοση, την εξεζητημένη πολυτέλεια, την γαλήνια ατμόσφαιρα και το απαράμιλλο φυσικό κάλλος.
Το χαρισματικό τοπίο, σε συνδυασμό με την αυστηρή διατήρηση της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής γραμμής του, ανέδειξαν το Portofino σ’ ένα από τα ακριβότερα και πιο αριστοκρατικά θέρετρα της Ιταλίας. Πλήθος επωνύμων, επιχειρηματιών, διανοούμενων, εκατομμυριούχων, γαλαζοαίματων και καλλιτεχνών, επιλέγουν τούτο το μικρό κοσμοπολίτικο καταφύγιο της Ιταλικής Ριβιέρας για να απολαύσουν το μεσογειακό όνειρο. Ο κατάλογος, μεγάλος: Κάρι Γκραντ, Δούκας του Ουΐνδσορ, Κλαρκ Γκέιμπλ, Μαρία Κάλας, Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Σοφία Λόρεν, Ελίζαμπεθ Τέιλορ, Τζορτζ Κλούνεϊ, Μαντόνα…
Δικαίως λοιπόν, οι ευγενικοί και καλοσυνάτοι κάτοικοι καμαρώνουν για τον τόπο τους και υποστηρίζουν ότι: «…το Portofino ήταν κάποτε πιο διάσημο και από την ίδια την Ιταλία…».
ΑΠΟ ΑΣΗΜΟ ΨΑΡΟΧΩΡΙ, ΚΡΗΣΦΥΓΕΤΟ ΚΟΣΜΙΚΩΝ
Πώς όμως γεννήθηκε ο κοσμικός θρύλος που ακούει σήμερα στο όνομα Portofino; Ο μικρός κολπίσκος ήταν ήδη γνωστός από τα ρωμαϊκά χρόνια, αφού οι ρωμαϊκές τριήρεις τον χρησιμοποιούσαν ως ένα ασφαλές καταφύγιο. Άλλωστε, ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος είχε δώσει στην περιοχή το όνομα «Portus Delphini», λόγω του μεγάλου αριθμού δελφινιών που κολυμπούσαν στα νερά του κόλπου.
Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, το Portofino ήταν ένα μικρό και άσημο ψαροχώρι, μόλις 24 χλμ. νότια της Γένοβας. Η αναπαλαίωση, όμως, το 1901 ενός μοναστηριού και η μετατροπή του σε ξενοδοχείο –το διάσημο πλέον «Splendido»– ήταν από τους καθοριστικούς παράγοντες που οδήγησαν σταδιακά στην τουριστική ανάπτυξη του Portofino. Μέσα στα επόμενα χρόνια, η διαμονή στο γραφικό Portofino θα αποτελούσε αποκλειστικό προνόμιο της άρχουσας τάξης, που κατέφτανε εδώ μόνο μέσω της θαλάσσιας οδού. Το αποκορύφωμα της δόξας σημειώθηκε την δεκαετία του 1950, όταν αναρίθμητα ιστιοφόρα αγκυροβολούσαν στον πανέμορφο κολπίσκο του Portofino και τα γραφικά σοκάκια του ομώνυμου λιμανιού γέμιζαν ασφυκτικά από κοσμικούς, αριστοκράτες και ηθοποιούς του Χόλιγουντ.
Χτισμένο σε προνομιακή θέση πάνω στην θάλασσα, το Portofino φιλοξενεί σήμερα περίπου 600 κατοίκους και η έκτασή του φτάνει μόλις τα 2,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Το γεγονός πάντως ότι σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει στο Portofino κι όλα είναι όπως παλιά, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στους κατοίκους του, οι οποίοι διαφυλάσσουν ως κόρη οφθαλμού την οικιστική κληρονομιά του μικρού λιμανιού και το ευαίσθητο οικοσύστημα της περιοχής.
Αξιοσημείωτο είναι το στοιχείο ότι, παρά την υπέρμετρη τουριστική ανάπτυξη των τελευταίων ετών, καμία αρχιτεκτονική επέμβαση δεν επιτρέπεται στο Portofino αν δεν εναρμονίζεται απόλυτα με τον παραδοσιακό ρυθμό. Επίσης, στο Portofino απαγορεύεται η κυκλοφορία μοτοσυκλετών και αυτοκινήτων. Έτσι, θα πρέπει να παρκάρετε την μοτοσυκλέτα σας στο δημόσιο πάρκινγκ της πλατείας Piazza Liberta, ή σε κάποιο ιδιωτικό (πανάκριβο) πάρκινγκ και να περπατήσετε…
ΕΙΚΟΝΕΣ ΓΙΑ ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ
Το Portofino, μαζί με αρκετές άλλες ευρωπαϊκές πόλεις (όπως την Brighton στην Αγγλία, την San Sebastian στην Ισπανία, την Cascais στην Πορτογαλία, κ.ά), ανήκει από το 1995 στην ένωση «Jewels of European Tourism», στην οποία περιλαμβάνονται πόλεις της Γηραιάς Ηπείρου με ξεχωριστό ιστορικό και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον.
Από την πρώτη κιόλας στιγμή που θα πατήσετε εδώ το πόδι σου, αμέσως καταλαβαίνετε γιατί το Portofino κατέχει περίοπτη θέση σε αυτόν τον ευρωπαϊκό θεσμό. Τα γραφικά, χρωματιστά σπίτια (με προσόψεις βαμμένες σε κίτρινες, πορτοκαλί, ροζ και σομόν αποχρώσεις) που ακολουθούν πιστά τη φιδίσια ακτογραμμή του μικρού λιμανιού, τα στενά καλντερίμια που οδηγούν σε κρυφές γοητευτικές γωνιές, οι παραδοσιακές κατοικίες που έχουν ανακαινιστεί και μετατραπεί σε μπουτίκ, τα ατμοσφαιρικά ρεστοράν και καφέ, το γενοβέζικο κάστρο Castello Brown που στεφανώνει το Portofino, η κεντρική πλατεία Martiri dell’ Olivetta (ο «ομφαλός» της μικρής πολιτείας) και οι δυο ιστορικές εκκλησίες (San Giorgio, San Martino), συνιστούν θέματα αποκλειστικά για καρτ ποστάλ.
Σ’ αυτό το υπέροχο σκηνικό, αν προσθέσετε τις μικρές ψαρόβαρκες που λικνίζονται ρυθμικά δίπλα σε υπερπολυτελή γιοτ και ιστιοφόρα, τους εκατοντάδες επισκέπτες που περπατούν με χαλαρή διάθεση στο χώρο της προβλήτας, τις δασωμένες πλαγιές που αγκαλιάζουν προστατευτικά το μικρό λιμανάκι και τους υπαίθριους καλλιτέχνες που αποτυπώνουν στον καμβά τους την ομορφιά του τοπίου, τότε έχετε μια συνολική εικόνα για τον παραθαλάσσιο παράδεισο του Portofino.
ΕΚΛΕΠΤΥΣΜΕΝΗ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ
Αν πάτε στο Portofino αποφασισμένοι να ζήσετε την εμπειρία της Ιταλικής Ριβιέρας, τότε έχετε κάνει την σωστή επιλογή – μόνο που κατά τους καλοκαιρινούς μήνες επικρατεί το αδιαχώρητο από κόσμο. Όλοι, άλλωστε, έχουν δικαίωμα στο όνειρο της εκλεπτυσμένης πολυτέλειας, επώνυμοι και κοινοί θνητοί.
Κατηφορίζοντας την μικρή κεντρική οδό Via Roma –με προορισμό το χώρο του λιμανιού– αίθουσες τέχνης και γκαλερί, μπουτίκ με μεγάλες υπογραφές της μόδας και κομψά μικρομάγαζα με φινετσάτα αναμνηστικά ξεπροβάλλουν σε κάθε γωνιά, καλώντας τους επισκέπτες να περάσουν στο εσωτερικό τους.
Αφού διασχίσετε την πλατεία Martiri dell’ Olivetta, φτάνετε στο χώρο της μικρής προβλήτας. Εδώ μπορείτε να θαυμάσετε από κοντά τα όμορφα πολύχρωμα σπιτάκια της ακτογραμμής, να δείτε τους ντόπιους που βγάζουν στην στεριά τις βάρκες τους ή μαζεύουν τα δίχτυα τους, να χαζέψετε τα εντυπωσιακά γιοτ που βρίσκονται δεμένα στη μαρίνα, αλλά και να απολαύσετε ένα αρωματικό καπουτσίνο ή ένα δροσερό λεμοντσέλο σε κάποιο από τα μικρά παραθαλάσσια καφέ-ρεστοράν.
Ακολουθήστε κατόπιν τα δαιδαλώδη καλντερίμια που ανηφορίζουν και οδηγούν σε εντυπωσιακά πανοραμικά «μπαλκόνια». Μετά από μια πρώτη στάση ανάσας στην ιστορική εκκλησία San Giorgio, προχωρήστε για το επιβλητικό κάστρο Castello Brown που εποπτεύει τον κολπίσκο. Το καλύτερο σημείο για μια αποκαλυπτική φωτογραφία του Portofino είναι από εδώ…
Το Castello Brown βιγλίζει το Portofino από τον 16ο αιώνα και διαδραμάτισε σημαντικό αμυντικό ρόλο στην ιστορία του λιμανιού. Το κάστρο του Portofino οφείλει το όνομά του στον Βρετανό πρόξενο Brown Montague Yeats, που έγινε ο ιδιοκτήτης του πύργου το 1867. Το 1961, η κοινότητα του Portofino αγόρασε το κάστρο από τους απόγονους του Πρόξενου, που λειτουργεί σήμερα ως μουσείο και είναι ανοικτό στο κοινό. Στο εσωτερικό του κάστρου εδρεύει η οικολογική οργάνωση που μεριμνά για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής. Το πυκνό δάσος που απλώνεται στην πίσω πλευρά του κάστρου αποτελεί από το 1935 προστατευόμενο πάρκο.
Αν πάντως ψάχνετε για περισσότερες συγκινήσεις και εμπειρίες, μπορείτε να επιβιβαστείτε σ’ ένα από τα τουριστικά πλοιάρια ή τα θαλάσσια ταξί που φεύγουν από το λιμάνι του Portofino και να επισκεφτείτε, είτε τον κοντινό κόλπο San Fruttuoso που φιλοξενεί την ομώνυμη μονή (10ου αιώνα), είτε την γειτονική κοσμοπολίτικη λουτρόπολη Santa Margherita, όπου χτυπά η καρδιά της νυκτερινής διασκέδασης της Ιταλικής Ριβιέρας.
ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΠΕΤΡΑΔΙΑ
Απολογισμός ή διαπίστωση; Όπως και να το θέσετε, η ιταλική μπιζουτιέρα δεν αδειάζει ποτέ, γιατί είναι γεμάτη με αναρίθμητα μικρά διαμάντια. Η Alberobello και το Portofino είναι μόλις δυο από τα πάμπολλα αστραφτερά κοσμήματα της ιταλικής γης που περιμένουν υπομονετικά να τα ανακαλύψετε, για να σας μαγέψουν με την μοναδικότητα και την εκτυφλωτική τους λάμψη.
