ΘΡΑΣΟΣ & ΑΛΗΤΕΙΑ
Μετά τις ολιγοήμερες καλοκαιρινές διακοπές στη σαγηνευτική Σαντορίνη, ήταν καιρός να επιστρέψω στην δίτροχη ταξιδιωτική δράση! Θα μου πείτε: «Μα καλά, ταξίδι με μοτοσυκλέτα στην εποχή του Κορωναιού;». Γιατί όχι; Όσο δεν μ’ εγκλωβίζουν οι απαγορεύσεις και τα lock-down, εγώ θα περνάω σύνορα και θα σφραγίζω διαβατήριο!!
Έτσι, με όχημα περιπέτειας ένα ολοκαίνουργιο γαλάζιο παπί SYM VF 125, τ’ οποίο στρώθηκε ευλαβικά, απόλαυσε το σέρβις των 1.000 χλμ. και εξοπλίστηκε κατόπιν με το απαραίτητο travel-kit, ξεκίνησα στα μέσα Αυγούστου για μια νέα εναλλακτική περιπέτεια δρόμου.
Χρειάστηκε ωστόσο να αναθεωρήσω αρκετά ταξιδιωτικά πλάνα μέχρι να καταλήξω στον συνδυασμό που “σκοτώνει”: ένα σύντομο –αλλά ιδιαίτερα απαιτητικό– road trip στην Βόρεια Ιταλία (την περιοχή απ’ όπου ξεκίνησε ο εφιάλτης του Κορωναιού στην Ευρώπη), σε μια χρονική περίοδο που ένα δεύτερο κύμα εξάπλωσης της πανδημίας βρισκόταν εκεί σ’ εξέλιξη. Ταξιδάκι λοιπόν στην φωλιά του Κορωναιού μ’ ένα παπί 125cc. Διαβατήριο, μάσκα, ατμοπλοϊκά εισιτήρια, διάπλατα χαμόγελα αισιοδοξίας και έφυγα. Τι πρεσβεύει όμως ένα ταξίδι με παπί, ειδικά στο εξωτερικό; Θράσος, καλαμπούρι, “αλητεία” και νεανική ανεμελιά. Τι απαιτεί ένα ταξίδι με παπί; Υπομονή, επιμονή και χαλαρή διάθεση.
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΠΕΙΣ
Στο πρώτο σκέλος του ταξιδιού, το πρόγραμμα είχε Αθήνα – Πάτρα οδικώς και στη συνέχεια επιβίβαση στο πλωτό ξενοδοχείο-πλοίο “ASTERION II” της ANEK LINES με προορισμό την ρομαντική Βενετία. Στη διάρκεια του 32ωρου υδάτινου ταξιδιού στα νερά της Αδριατικής, απόλαυσα εν πλω ποιοτική εξυπηρέτηση μέσα σ’ ένα φιλικό και ευχάριστο περιβάλλον.
Αφού αποβιβάστηκα στην Βενετία, ξεκίνησα στη πορεία μου για την ανάβαση των Ανατολικών Άλπεων. Στόχος μου η κορυφή, το διάσημο ορεινό πέρασμα Passo dello Stelvio στα 2.758 μ., που πρέσβευε –για μένα και το γαλάζιο παπί– την υπέρτατη πρόκληση. Μιλάμε για το δεύτερο υψηλότερο ορεινό πέρασμα της Ευρώπης (μόλις 7 μ. κάτω από τον γαλλικό πέρασμα Col de l’Iseran) και το θεαματικότερο όλων.
Με προορισμό λοιπόν το εμβληματικό passo των Ανατολικών Άλπεων, ξεκίνησα από την Βενετία διατρέχοντας ένα δίκτυο επαρχιακών δρόμων (Venezia–Trento–Bolzano–Meran), αφού τα δίκυκλα κάτω των 150cc απαγορεύονται στην ιταλική autostrada.
Μετά την κωμόπολη Trafoi (300 χλμ. ΒΔ της Βενετίας), ξεκίνησε η ανάβαση της ανατολικής διαδρομής του Passo dello Stelvio. Ήμουν γρηγορότερος από τους ποδηλάτες και ο πιο αργός απ’ όλους τους άλλους συνοδοιπόρους. Δεν με ένοιαζε όμως. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν να απολαύσω την εμπειρία της διαδρομής.
Και τελικά, μετά από 48 αριθμημένες στροφές – φουρκέτες, το ακούραστο SYM VF 125 έβαλε ρόδα στα 2.758 μ., κατακτώντας πανηγυρικά το διάσημο Passo dello Stelvio! Nothing impossible.
Μετά τις αναμνηστικές φωτογραφίες και την αγορά σουβενίρ από τα καταστήματα της κορυφής, ξεκίνησε η –εξίσου συναρπαστική– κατάβαση της δυτικής διαδρομής του Passo dello Stelvio με προορισμό την πόλη Bormio (21 χλμ.), όπου διανυκτέρευσα. Καληνύχτα από τις Άλπεις.
ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΗ ΑΝΑΒΑΣΗ
«Ήταν η πιο δύσκολη ανάβαση που είχα ποτέ κάνει…». Τάδε έφη ο διάσημος Αμερικανός επαγγελματίας ποδηλάτης Lance Armstrong (ο ντοπαρισμένος!) τον Μάιο του 2004, όταν τερμάτισε στον αγώνα ανάβασης του Passo di Mortirolo (1.852 μ). Πρόκειται πραγματικά για μια από τις πιο απαιτητικές αναβάσεις σε επαγγελματικούς αγώνες ποδηλασίας και συμπεριλαμβάνεται από το 1990 στο πρόγραμμα του ετήσιου ποδηλατικού Γύρου της Ιταλίας – συνήθως είναι το τελευταίο ή το προτελευταίο ετάπ της οργάνωσης.
Η ανάβαση του ορεινού περάσματος Passo di Mortirolo με το γαλάζιο SYM VF 125 ήταν το επόμενο ορεινό project που είχα προετοιμάσει. Η πορεία μου προς την κορυφή του Passo di Mortirolo ξεκίνησε από την κωμόπολη Mazzo di Valtellina (28 χλμ. νότια της πόλης Bormio), που αποτελεί και την τυπική εκκίνηση του ποδηλατικού αγώνα.
Οδηγώντας μέσα σ’ ένα καταπράσινο αλπικό τοπίο, μετά από 12,5 χλμ. ανηφορικής διαδρομής (όπου η μέγιστη κλίση του δρόμου έφτασε το 18%) πέρασα πανηγυρίζοντας την γραμμή του τερματισμού. Η κατάβαση που ακολούθησε –από την κορυφή του Passo di Mortirolo ως την κωμόπολη Monno (10 χλμ.) – ήθελε ιδιαίτερη προσοχή λόγω της απότομης κατάβασης του στενού οδικού άξονα. Κι αφού απόλαυσα έναν καπουτσίνο στην κοντινή κωμόπολη Edolo, συνέχισα προς την Βερόνα του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας.
ΣΤΗ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΩΝ
Με την πλάτη γυρισμένη στις Άλπεις, αποχαιρέτησα τα ψηλά βουνά και συνέχισα το οδοιπορικό μου στην Βόρεια Ιταλία με προορισμό την Βερόνα. Ένας θαυμάσιος καιρός εξακολουθούσε να συνοδεύει τα δίτροχα βήματά μου, το γαλάζιο SYM VF 125 συνέχιζε να καταβροχθίζει αδιαμαρτύρητα τα ημερήσια χιλιόμετρά του, ενώ η λίμνη Iseo μού πρόσφερε καθοδόν ένα πλήθος όμορφων υδάτινων εικόνων.
Τρία από τα έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ διαδραματίζονται στη Βερόνα, την τέταρτη σε τουριστική επισκεψιμότητα πόλη της Ιταλίας. Το σουλάτσο μου στα όρια του καλοδιατηρημένου ιστορικού κέντρο της Βερόνα μού έδωσε την ευκαιρία να θαυμάσω την μεσαιωνική αρχιτεκτονική κληρονομιά μιας ατμοσφαιρικής πόλης, που συνδύαζε ρομαντισμό, Ιστορία και κοσμοπολιτισμό.
Σημείο αναφοράς στη γνωριμία μου με την πολιτεία του ποταμού Adige αποτέλεσε το ρωμαϊκό αμφιθέατρο (Αρένα) και το σπίτι της Ιουλιέτας. Πρόκειται για τα δυο πιο δυνατά «χαρτιά» της Βερόνα, η οποία περιλαμβάνεται στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Καιρός όμως να φεύγω. Η διαδρομή Verona – San Marino – Ancona έμελλε να είναι το επόμενο –και τελευταίο– ετάπ του γαλάζιου παπιού επί ιταλικού εδάφους. Τέρμα τα γκάζια και πάμε.
ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΚΑΣΤΡΟΠΟΛΙΤΕΙΑ
Η διαδρομή Verona – Ancona ήταν η τελευταία οδική αποστολή του γαλάζιου SYM VF 125. Νοιώθοντας, ωστόσο, επιτακτική την ανάγκη να βιώσω ένα συναρπαστικό πισωγύρισμα στο χρόνο, εγκατέλειψα (στο ύψος της πόλης Rimini) τις εύφορες πεδιάδες και σήκωσα το βλέμμα μου ψηλά, στην κορυφή του λόφου Titano (675 μ.). Εκεί με καρτερούσε το λιλιπούτειο κρατίδιο του San Marino, ένα από τα μικρότερα κράτη του κόσμου που απολαμβάνει 1.720 χρόνια ελευθερίας…
Κλεισμένη μέσα στα καλοδιατηρημένα τείχη της, η μεσαιωνική καστροπολιτεία του San Marino “λειτούργησε” σαν μια καλοκουρδισμένη χρονομηχανή. Περπατώντας στα πλακόστρωτα σοκάκια της, οι δείκτες του χρόνου αιφνιδιαστικά γύρισαν αντίστροφα, ο ενεστώτας έπαψε να υφίσταται και τον λόγο είχαν μόνο οι εικόνες ενός μακρινού, παραμυθένιου παρελθόντος.
Σύντομη στάση κατόπιν στην παραθαλάσσια πόλη Fano για να δω την περίφημη αψίδα του αυτοκράτορα Αυγούστου (1ου μ. Χ), ενώ μετά από 1.500 ιταλικά χιλιόμετρα κατέληξα στην Ancona όπου επιβιβάστηκα στο πλοίο “HELLENIC SPIRIT” της ANEK LINES για Πάτρα.
Θράσος, υπομονή, χαλαρή διάθεση, αλητεία και ανεμελιά. Τα “έζησα όλα”, οδοιπορώντας με το γαλάζιο SYM VF 125 στους δρόμους της Βόρειας Ιταλίας. Κι ειλικρινά το ευχαριστήθηκα, αφού για ακόμα μια φορά ταξίδεψα με την ψυχή μου και όχι με τα κυβικά της μοτοσυκλέτας μου.
